Hans Nijenhuis: We maken ongekende tijden mee, maar ik hoop dat het u goed gaat

Beste lezer,

Hoe is het bij u? Ik hoop dat u het goedmaakt. Dat u en uw naasten gezond zijn. Dat is toch het belangrijkste, merken we weer. Bij ons op de redactie maken we ongekende tijden door. Jeroen kon niet met vakantie. Sanne kon juist niet van vakantie terugkeren. Marloes moest haar bruiloft uitstellen. Marleen mocht op een begrafenis niemand knuffelen. Wessel mag tot 14 april zijn moeder niet zien en hoopt dat zij hem dan nog herkent en Eefje werd flink ziek.

Hoofdredacteur Nijenhuis blikt terug op maart: Waarom niet alle artikelen over corona gratis zijn

Nieuws raakt ons als journalisten soms echt, maar de manier waarop het coronavirus ingrijpt in de levens van onze collega’s is ongekend. En dan dat thuiswerken! Toen het er alleen nog maar aan zat te komen klonk het best luxe, toch? Nou, thuiswerken kan een zegen zijn voor wie een groot huis heeft en geen kleine kinderen. Voor wie wel kleine kinderen heeft en geen groot huis, kan het echt lastig zijn. Zeker als je in één moeite door ook nog ineens leraar van die kinderen moet zijn.

Hoe ik dit weet? Niet doordat er iemand klaagt. Wel doordat we meer dan ooit elk gesprek - pardon: chat, mail, slack - beginnen met de vraag: hoe gaat het met je? En natuurlijk doordat die Google Hangouts verrukkelijke kijkjes in elkaar huis- studeer- en slaapkamers geven. We hebben er één, Wim, die werkt standaard vanuit zijn auto. Inmiddels van alle gemakken voorzien. Dat was misschien wel onze op één na grootste opgave: hoe houden we onze mensen bij elkaar zonder koffieautomaat, kantine en kantoorgehang?

En hoe houden we ze heel? Aan dat laatste werken we nog. Want dat is nog zo’n ding met thuiswerken: als thuis je kantoor wordt, wanneer ga je dan naar huis? En zoals chef uit Jeroen de Vreede schreef: langere dagen leiden tot kortere lontjes. En dit kan weken gaan duren. Of langer. Vraag me dat niet. in Vietnam waren het niet de krijgsgevangen die hoopten en aftelden die overleefden, maar degenen die berusten en probeerden er het beste van te maken.

Maar al die mensen die individueel elk op hun eigen manier worden getroffen, vormen samen een organisatie die ongekend veerkrachtig is. En dat is fijn voor onze allerbelangrijkste opgave. Ons publiek - u - van goed informatie voorzien. Wat in ons geval betekent: nieuws, duiding, maar ook herkenbaarheid en verhalen die het gevoel onder woorden brengen. En hoop. Want dat hoort ook bij ons. Vandaar die voorpagina met dat applaus, die voorpagina met de spelende kinderen, die voorpagina met zwaaien naar oma. De cijfers onderstrepen wat iedereen wel voelt: zoals er bij het landsbestuur behoefte is aan deskundigheid, is dat er in de berichtgeving ook. Dus even wat minder twitter en even wat meer vertrouwde merken. Wij zijn er blij mee. Onze absolute uitschieter was 3.7 miljoen bezoekers op 1 dag, tijdens de aanslag in Utrecht vorig jaar. Nu zitten we dagelijks ruim boven de 4 miljoen, en 1 keer al boven de 5 miljoen. Voor ons als journalisten zijn het soms lastige, soms opwindende tijden, voor de journalistiek is het een belangrijke tijd.

Hartelijke groet,

Hans Nijenhuis
hoofdredacteur AD