Mediaverslaggever Dennis Jansen: ‘Klasse, hoe Albert Stegeman de prijs voor grootste ijdeltuit opvatte’

Het zat er dik in dat de podcast goed zou worden beluisterd: onze lezers waarderen media en cultuur, toch?
,,Ja dat klopt. De tv-wereld met al zijn BN’ers spreekt mensen aan. Het helpt natuurlijk dat Angela de Jong erbij is. We doen het met z’n vieren, maar zij is natuurlijk een van dé gezichten van het AD. Onze BN’er zeg ik altijd. Manuel Venderbos is onze presentator die zich altijd uitstekend voorbereidt, online-redacteur Mark den Blanken is een echte televisienerd. Die kijkt, net als Angela, zo’n beetje alles, heb ik het idee. Behalve dan Boer zoekt Vrouw. Ik probeer als mediaverslaggever nieuws toe te voegen en vertel over mijn interviews en reportages. We hebben een prettig soort chemie. We kunnen veel van elkaar hebben. We krijgen alleen nog weleens terug dat we elkaar moeten laten uitpraten.’’

Wat voegt zo’n audio-uitzending toe aan AD’s verslaggeving over media en cultuur?
,,Elke week spreek ik veel mensen en die kennis gebruik ik in de podcast. Ik kan vertellen waar ik ben geweest als verslaggever, ik kan de achtergronden schetsen die je in verhalen niet altijd kwijt kunt. Wat zeggen BN’ers, hoe praten ze? In welke sfeer tref je ze aan? Welke processen zijn er in medialand gaande?’’

Is het prettiger om te doen dan schrijven?
,,Het is leerzaam. We leven in een tijd dat zo’n beetje iedereen over alles een mening heeft, en het prettige is als die ook onderbouwd kan worden. Ik vind het fijn om te luisteren naar mensen en dat is wat ik als journalist vaak doe – ik blijf graag in de luwte – maar voor een discussie in de podcast is een mening noodzakelijk. En die moet je vormen en kunnen onderbouwen. In het begin vond ik dat best lastig. Waarom moet je overal een mening over hebben? Maar praten over televisie, ontwikkelingen en processen – wat klinkt dat trouwens saai – is boeiend en leerzaam. Nu ik alweer een tijdje mediaverslaggever ben, gaat dat ook beter. Inmiddels voel ik me senang achter die microfoon.’’

Jullie kwamen vorig jaar met zes AD Mediaprijzen voor mensen en programma’s die een prijs verdienden en die maar niet kregen. Was dat eenmalig?
,,Daar moeten we het nog over hebben, maar als het aan mij ligt, gaan we door. De AD Mediaprijs is als een soort grap begonnen. Angela kwam ermee. We bespraken in de podcast dat het programma Even tot hier een prijs verdiende, voor het programma dat onterecht nog nooit een prijs had gewonnen. Toen is het gaan rollen. Terwijl we erover nadachten, ontstonden nog vijf andere prijzen, zoals ‘De Leukste Belg op de Nederlandse televisie’. Vorig jaar zat Even tot hier bij drie genomineerde programma’s voor de Zilveren Nipkowschijf. Toen won Nieuwsuur. Er moet nog een lijstje komen voor het afgelopen seizoen, en eerlijk gezegd denk ik dat ze er nu weer bij zitten. Wat mij betreft mogen ze winnen. Mijn stem hebben ze.’’

Twee prijzen hebben jullie ‘De Grootste IJdeltuit in de Media’ en ‘De Showcolade Mispoes’ genoemd. Dat viel minder goed bij de winnaars. Waarom hebben jullie de prijzen niet uitsluitend positief gehouden?
,,Bij mij is het glas altijd halfvol, ik zie al snel de aardigheid ergens van in. Ik hou er dus ook niet om van alles af te zeiken, maar in dit geval mag je best kritisch zijn. Er lopen zoveel ijdeltuiten in de tv-wereld rond. Als een BN’er kan relativeren op het moment dat hij zo’n prijs in ontvangst neemt, kan dat grappig uitpakken. Alberto Stegeman vatte het zeer sportief op. Klasse.’’