Misschien moeten we juist meer over racisme schrijven in plaats van minder

Racisme. Voor een aantal van onze lezers zal het moeilijk voor te stellen zijn dat dit echt in Nederland bestaat.
Steeds maar bij controles uit de rij worden gepikt,  bij de ingang van de discotheek worden geweigerd - wie het zelf niet aan den lijve ervaart, weet natuurlijk wel dat het bestaat, maar niet hoe het vóelt. De harde beschuldigingen van racisme aan het adres van mensen die goede herinneringen bewaren aan Zwarte Piet vergroten het begrip niet  -  alsof je ineens te horen krijgt dat je fout was in de oorlog.

En toen was er half november Georginio Wijnaldum.
Een topsporter die zich altijd bescheiden opstelt, sprak zich heel duidelijk uit naar aanleiding van onsmakelijke gedrag jegens een zwarte voetballer in het stadion van FC Den Bosch.  Dat juist Wijnaldum zich zo uitsprak was gewoon groot nieuws, en dat hebben we ook zo gebracht. Voor wie hem heeft gemist, lees zeker ook even deze column van Sjoerd Mossou terug. De keerzijde van de verontwaardiging brachten we (met dank aan de collega's van Brabants Dagblad) uiteraard ook, net als de conclusie van het OM dat de Hitlergroet, waarover Wijnaldum sprak, toch vooral een wegwerpgebaar moet zijn geweest. 

Het leidde bij AD Haagsche Courant ook tot een verhaal als dit, een interview met de vooraanstaande Haagse advocate Natacha Harlequin. Ze wordt op de rechtbank nogal eens aangezien voor tolk of maatschappelijk werkster. Zoals een van onze verslaggevers vaak wordt aangezien voor verdachte. En waarom zou dat nou zijn? Kortom, misschien zouden we er wel meer over moeten schrijven in plaats van minder.

Ook op onze eigen redactie was het een veelbesproken onderwerp, al dan niet in combinatie met Zwarte Piet. Voor wie het zich afvraagt: vorig jaar waren de Pieten tijdens ons bedrijfs sinterklaasfeest in Rotterdam nog zwart, dit jaar waren ze roetveeg. Het feest was er niet minder om.