Wie is toch Gudo Graaft? WIDM verslaggever bij het AD

Tienhooven: ,,Het is een van de weinige programma’s waar je voor thuis moet blijven en die je live moet kijken. Je kunt het bijna niet op een later moment terugkijken omdat al snel viral gaat wie het programma verlaten. Je hoeft je telefoon maar aan te zetten en je weet het. Dat is zowel irritant als knap.”

,,Ik heb AVROTROS gevraagd of ik de uitzending van tevoren onder embargo mag kijken, zodat ik meer tijd heb om erover na te denken en het even te laten bezinken voordat ik de opnames voor Gudo Graaft maak. Maar dat krijg je écht niet voor elkaar. Ik heb één keer de mol mogen interviewen een dag voor de bekendmaking. Ik moest een wurgcontract tekenen.”
Dus nu zit hij zaterdagavond live te kijken. De aflevering kijkt hij in eerste instantie gewoon mee. Hij maakt aantekeningen, net als bij het daaropvolgende programma Moltalk. Hij gaat een half uurtje Twitter langs en kijkt interessante fragmenten terug, op zoek naar aanwijzingen. Maar ook kijkt hij welke scènes die hij extra wil uitlichten in Gudo Graaft.

Hij denkt na over audiofragmenten, filmt zichzelf terwijl hij commentaar geeft, zodat de videoredacteur er zondagochtend vroeg direct mee aan de slag kan en de video kan inladen in een softwareprogramma dat de mimiek overneemt. ,,Sommige weken ben ik wel tot twee uur ’s nachts bezig”, vertelt hij. ,,Ik ga net zo lang door totdat ik de volgende ochtend kan uitslapen.”

,,We wilden graag iets doen dat anderen niet hadden en dat werd uiteindelijk deze animatie. Ik was benieuwd of dat kon: de serieuze mediaverslaggever die ook aan tafel zit met de bazen van de NPO. Maar ik heb er nooit last van gehad, die twee zaken zijn heel goed los te koppelen. Zo’n serie werkt ook niet als het bloedserieus is, denk ik. Er moet ironie inzitten.”

,,Ik ben een soort ‘übermolloot’ geworden door deze rubriek. Het is een sekte, een sekte waar ik onderdeel van ben geworden. Na elke uitzending van Gudo Graaft krijg ik wel mails binnen van kijkers. Toch is het uiteindelijk ook gewoon werk. Als het na tien weken voorbij is, ben ik opgelucht. Dan verheug ik me op de Vlaamse versie: De Mol. Dan kan ik achteroverleunen en gewoon kijken. Dat is mijn afkickperiode. Die versie is misschien nog wel beter ook, minder pompeus en zonder BN’ers. Gewone mensen willen het geld dat te verdienen is als deelnemer echt hebben.”

,,Het eerste jaar had ik hem vrij snel goed, vorig jaar zat ik fout. Toen heb ik mijn animatiefiguurtje in de laatste aflevering ezelsoren gegeven. Ik zeg ook niet dat ik de waarheid in pacht heb. Ik wil wel een statement maken in de videoserie. Ik vind het flauw om te zeggen dat ik niemand verdenk en dat ik nog geen vermoeden heb. Ik denk dat de makers van het programma zich suf lachen om alle theorieën die iedereen bedenkt. Zelf vind ik het wel jammer dat je tegenwoordig echt moet zoeken naar beeldaanwijzingen om de mol te vinden.”

,,Een goede mol wil niet te veel opvallen en laat anderen het sabotage werk doen. Een mol geeft slechts kleine duwtjes. Je moet afleveringen ook twee keer kijken om dat te zien. Je ziet iemand in paniek raken door een telefoon, een ander zegt dan: doe maar weg die telefoon. Een mol denkt: perfect, er zit iemand te klooien, daar kan ik gebruik van maken. Daarin zie ik aanwijzingen. Een andere tip: iemand die opvallend molt, is bijna nooit de mol.”

,,Dat zou te gek zijn. Met knikkende knieën zou ik eraan beginnen. Vroeger wilde ik acteur worden, het lijkt me leuk om de schijn op te houden. Maar het is voor mij ook heel gaaf om te zien hoe het gaat achter de schermen, ik ben benieuwd hoe het maakproces van zo’n programma in elkaar zit.”