„We appen de hele tijd en af en toe beeldbellen we. Als Reshmie door iemand anders wordt gebeld, is er even geen contact maar gelijk daarna weer wel. Ze is heel erg verdrietig. Ze was echt medaillekandidaat. Haar droom is in duigen gevallen”, vertelt jongere zus Shantie.

Reshmie zit nu in quarantaine. Moeder Soemintra: „Zij moet tien dagen in een hotelkamer zitten. Dat hotel ligt, voor zover wij hebben begrepen, op tien minuten rijden van het olympisch dorp. Niemand mag haar kamer in. En er wordt omgeroepen wanneer ze haar eten mag ophalen. Dat staat dan klaar op de eerste verdieping. Het quarantainehotel, noemen ze het daar.”

Reshmie kan haar verdriet dus fysiek met niemand delen. „Het liefst zouden we haar nu direct ophalen en knuffelen. Maar dat kan niet”, zegt Shantie. 

Volgens Soemintra en Shantie had Reshmie zich op en top voorbereid op de Olympische Spelen. „Ze heeft alles uit de kast gehaald”, aldus Shantie. Dat kostte behalve tijd en energie ook geld. Lang niet alles werd voor haar betaald. „Hoeveel geld het haar precies heeft gekost weet ik niet, maar je praat echt wel over tienduizenden euro’s”, stelt moeder Soemintra. 

Het dreigt allemaal voor niks te zijn geweest. „Als ze naar huis mag, gaan we met het hele gezin naar Schiphol om haar op te halen”, zegt Shantie vastberaden. Vader Hans, moeder Soemintra, zoon Michael en dochters Shantie en Roshenie. Soemintra: „Dat is het enige dat wij kunnen doen: haar troosten.”