Aquarel van het Almelose stadhuis als opkikker in coronatijden

Suze Berendsen (78) was liefst twintig jaar betrokken bij Glasrijk Tubbergen. Door corona ging de internationale kunstmanifestatie dit jaar niet door. Alle negatieve gevolgen van het virus, stimuleerden haar tot het maken een positief kunstwerk. 

„Het is een aquarel van het stadhuis van Almelo, met veel water op de voorgrond. En een gedicht, een loflied op Almelo als waterstad.”

„Er is al zoveel negatief nieuws, ik wil de mensen iets positiefs laten zien en lezen.” 

„Almelo is weer een stad om trots op te zijn, door alle verbeteringen van de laatste jaren, zoals het nieuwe stadhuis, het water terug in de stad. Almelo staat weer helemaal op de kaart.”

„Dat heb ik jarenlang gedaan, ik ging naar de scholen om kinderen kennis te laten maken met glaskunst en hen het ontwerpen te leren. Uit al die ontwerpen koos ik de meest bijzondere. En die werkte ik dan uit. Dit jaar ging het allemaal niet door, erg jammer. Omdat het belangrijk is om kinderen enthousiast te maken voor kunst. Niet voor niets was de presentatie van de glaskunstwerken altijd een officieel moment tijdens Glasrijk.”

„Ik ben erg actief, met name met het maken van portretten. Portretten die ik maakte van de cabaretiers Wim Kan en Wim Sonneveld hangen in het Theaterhotel. En ik mocht de burgemeester van Almelo portretteren. Wat een aardige man is dat, heel open en belangstellend.”

Het gedicht van Suze Berendsen:

Wilde je vroeger Almelo bereiken,

dan moest je over dijken,

of via water langs drassig land

met een peddel in de hand.

Langzaam maar zeker werd het water ingeperkt

en kon er in de stad en op het land worden gewerkt.

Eeuwen en eeuwen later

was er in Almelo nog maar weinig water.

Ja, je had nog wel de Aa en de Lolee.

Daar was Almelo redelijk tevreden mee.

Toen kwam de textielindustrie op gang.

Dat was voor Almelo van groot belang.

Van Heek, Ten Cate en Hedeman

hebben best wel veel goed gedaan,

want ze gaven aan wel duizend man een baan.

Er werd ook volop gegraven

aan een kanaal en een haven.

Het was wel een hele toer.

Voor de textiel goedkoop vervoer!!

Na jaren gingen de fabrieken dicht

en was er geen enkel opbouwend vooruitzicht.

Almelo deed er alles aan

om niet failliet te gaan.

Ondertussen was er in de gemeente gestemd

en de haven werd weer gedempt.

Het water werd weer vervangen door land

en kon je met droge voeten naar de overkant.

Iedereen in de Raad vond het een goed besluit

en sprak er unaniem zijn goedkeuring over uit.

Maar… niets is zo veranderlijk als de mens.

En nu heerst de algemene tendens:

je wilt het geloven of niet,

“In Almelo moet weer volop water komen!”

En de Aa en de Lolee moeten ook weer helder gaan stromen.

De gemeenteraad vond het een goed idee

en de provincie werkte er voor het grootste deel aan mee.

De hele binnenstad werd uitgegraven.

Er kwam weer een compleet nieuwe haven.

Er omheen patronen van klinkers

en volgens Herman Finkers:

"Is er in Almelo altied wier wat te doon."

Het was echt een mega-klus voor deze stad,

maar ja, dan heb je ook wat.

Almelo geeft nu weer een waterrijk aanzien, vooral in de lente.

Almelo wordt weer dė waterstad van Twente.