Klanken van Almelose midwinterhoorns vullen weer het Twentse land, al hebben de grondleggers de lucht niet meer

ALMELO - Hij had het gevraagd aan de opzichter van de graaf van Almelo. Of hij die kromme berk uit de slootkant mocht halen. Maar het mocht niet. Gerard Braakhuis liet zich niet uit het veld slaan. In het donker sloop hij met een zaag naar de berk, en legde hem om. „Het werd een donders mooie hoorn. Ik heb hem nog steeds.” En die berk? „Ach, dat spul groeit zo hard.”