Zitting om bijna-aanrijding dwingt verdachte tot kort verblijf in Roelofarendsveen

,,Het is hier wel een zooitje, he", constateert de man op deftige toon. ,,Laat uw zitting ook op zich wachten", vraagt hij de verslaggever. Als het antwoord luidt dat we allebei voor dezelfde rechtszaak komen, maar wel 'in een andere hoedanigheid', steekt hij van wal. ,,Mooi, ik heb de pers gehaald.”

Bijna twee jaar geleden, op 6 december 2017, stuit hij 's avonds op een wegafsluiting in Woerdense Verlaat. ,,Terwijl ik wacht, zie ik mensen keren. Ze scheurden weg via een parallelweg. Dat wilde ik hen even vertellen", legt hij uit.

En daarom is hij overgevlogen vanuit Italië waar hij naartoe emigreerde na een medische carrière. ,,Ik heb slechts nog een pied-à-terre in Roelofarendsveen", zegt hij. ,,Vanavond ga ik met vriendjes naar het theater. Ik hoop dat het niet nog meer uitloopt." Dan roept de bode zijn naam: de zitting begint.

,,Ik maak me zorgen om de voortgang", begint de politierechter. ,,Er zijn geen getuigen gehoord, zoals de vorige rechter met u afsprak.”

,,Zij heeft mij het dossier beloofd, maar ik heb niets gekregen", zegt de verdachte vlug. ,,Ik dacht: ik krijg die papieren en dan ga ik vriendjes bellen om te vragen welke advocaat ik moet hebben."

,,Mevrouw", begint de inmiddels wanhopige verdachte. ,,Ik ben totaal naïef op dit gebied. Ik moet er niet aan denken dat het weer niet doorgaat. Dat ik opnieuw met hartkloppingen en diarree zit." Hij slaat zijn handen voor zijn gezicht. ,,Ik wil dit afhandelen.”

,,Ik ga dat niet doen zo", besluit de politierechter. ,,De vorige rechter zei tot een veroordeling te kunnen komen op basis van de drie getuigen. U moet een advocaat zoeken", zegt ze ferm. ,,En wel binnen een maand.”

Dan verandert de toon van de verdachte. ,,Nee, zo wil ik inderdaad niet doorgaan. Maar het is anders opgeschreven dan mevrouw de rechter mij informeel heeft verteld. Notuleert u dat", vraagt hij scherp aan de griffier. ,,En hoe zit het met alle kosten?"