Zo werd wereldkampioen rolstoeltennis Lizzy de Greef onthaald: 'Eigenlijk was het mijn doel om niet laatste te worden'

,,Wie wil er nog koffie? Ze appt dat ze nog steeds in het vliegtuig zit." Opa Aad (72) loopt te ijsberen voor vertrekhal 2 en zoekt manieren om de tijd te doden. Zijn kleindochter is net wereldkampioen rolstoeltennis geworden. ,,Een hele zware sport, joh", verzekert hij. ,,Vooruit, achteruit, draaien, links, rechts. En dan ook nog eens de bal technisch terugslaan".

Dat is precies wat de scholiere van het Ashram College beter kan dan iedereen. Van familie tot buurmannen en van klasgenoten tot een in pak gehesen wethouder Schotanus; tientallen mensen staan vol trots te wachten op 'Liz'.

Maar het duurt lang. Als het bijna half acht is besluiten vader Rally (47) en opa Manus (79) zo'n honderd meter verderop maar eens te spieken door een gleufje, vlakbij de bagageband. ,,Ze komt eraan. Ik heb haar al gezien", kondigt opa Manus aan als hij even later met een stevige pas komt teruglopen. Hij wrijft in zijn handen en glimlacht van oor tot oor.