De terminaal zieke Wim (77) wilde nog één keer zijn foto's tonen in het Rietveldpaviljoen (en dat doet ie)

Wim Koerts is terminaal ziek. Hij heeft kanker en is uitbehandeld. Eerder deze week kwam hij toch even kijken in de werkplaats van een oude kennis: Jos Ruijssenaars. Wim laat zijn foto's gewoonlijk afdrukken bij de Hema, maar voor deze expositie schakelde hij Jos in. Die is immers een expert in het afdrukken van foto's.

Hij wordt gebracht en gehaald door weer een andere kennis. Want Wim Koerts (77) heeft wat hulp nodig; lopen gaat moeizaam en hij is zeer hardhorend. Maar in het Amersfoortse atelier verschijnt een twinkeling in zijn ogen. ,,De foto's zijn afgedrukt op het mooiste papier. Dat laat Jos uit Frankrijk komen. Als je het goed belicht, lijkt er een warme gloed over te hangen.''

De expositie wordt georganiseerd door een vriendenclub. De vrienden vernamen dat Wim nog één keer wilde exposeren maar geld en energie tekort komt. Dus schoten ze hem te hulp. Het Rietveldpaviljoen was meteen een logische locatie. Het fungeert sinds oktober vorig jaar als tijdelijk fotomuseum. De vrijwilligers van het collectief 033Fotostad houden het museum draaiende. De gemeente maakte onlangs bekend dat 033Fotostad in ieder geval tot eind 2020 over het paviljoen kan beschikken.

Hoe ontstonden deze foto's? ,,Een van mijn vaste modellen zei: 'Wim, ik krijg een kindje. Zou je daar een serie over willen maken? Maar dan zonder clichés zoals beschuit met muisjes.' Ze is vier keer bij mij in de huiskamer geweest. Want dat is mijn atelier.'' Het model heet Anne - haar achternaam blijft vertrouwelijk - en is danseres van beroep. Dat is ook te zien aan de soms theatrale poses die ze aanneemt. ,,Kijk alleen al naar die handen en die voeten! Die staan meteen goed.''

Ruijssenaars zegt herhaaldelijk dat hij niet begrijpt dat Wim tot zulke bijzondere resultaten komt in dat kleine huiskamertje. ,,Hij heeft er een hoekje van drie bij vier. Maar het lukt hem.'' Typerend voor Wims werk vindt Ruijssenaars de 'intieme atmosfeer'. Een naaktmodel is kwetsbaar en zodoende is een goede verstandhouding van levensbelang.

Wim woont al zijn hele leven in Hoevelaken. Toen hij er als leerling-smid ging werken, was het nog een boerendorp, omringd door weilanden. ,,Ik leerde er om de paarden nieuwe ijzers te geven. Dagenlang stond ik met mijn hamer aan het vuur.'' Later maakte hij enorme, met krullen versierde toegangshekken. Degelijk ambachtswerk. ,,De eerste krul is niet moeilijk. De krullen daarna, dat is oppassen geblazen. Want die moeten allemaal net zo groot zijn als die eerste.'' Zo'n hek, daar kon hij een hele winter aan werken. Als het warmer werd, werden de kachels opgehaald en opgelapt in de werkplaats.

Ruim veertig jaar terug las hij in de Amersfoortse Courant dat er fotocursussen werden gegeven in Kreatief Centrum De Hof, de voorganger van Scholen in de Kunst. Het centrum was gevestigd naast theater De Flint. Dat leek hem wel wat. De docent was Jos Ruijssenaars. ,,Het is allemaal zíjn schuld'', zegt Wim ondeugend, wijzend op Jos. ,,Hij heeft meer mensen aan het fotograferen gekregen. Connie Meslier en Rob Acket zaten ook in die klas. We leerden om vooral goed te kijken. Daarna gingen we ontwikkelen in de donkere kamer. We trokken er ook op uit; dan gingen met z'n allen naar een polder, of helemaal naar Parijs.''

Aanvankelijk werkte Wim alleen in zwart-wit. ,,Een zwarte achtergrond en dan een vrouwenlichaam in licht grijs. Dat zag je op al mijn foto's. Pas later ben ik met kleur gaan werken.'' Naast de naakten fotografeerde hij ook de 'levende historie' in de Mannenzaal en straattaferelen. Hij exposeerde op zowat alle relevante locaties in de regio Amersfoort.

Hij is positief gestemd en leeft bij de dag. Elk mooi moment is er weer één. Hij kijkt uit naar de opening van de expositie. ,,Ik verwacht dat er véél mensen komen. Modellen, fotovrienden, familie; ik hoop ze allemaal nog eens te zien.''

Expositie 9 Maanden: Rietveldpaviljoen, Zonnehof 8, Amersfoort, zaterdag 1 t/m zondag 9 februari. Info: 033fotostad.com