Dikker, en toch niet genoeg

Toch zetten ze de eerste stappen op Amersfoorts natuur­ijs. Het kraakt en al gauw is de eerste barst zichtbaar. Teleurgesteld druipen ze af. Kees: ,,Het kan vriezen en het kan dooien. Het lijkt onmogelijk, maar het kan nog steeds."

Aan het begin van de baan, aan de kant van het clubhuis, hebben kwajongens het ijs kapotgetrapt. ,,Heel vervelend. Daar doen ze niemand een plezier mee. Het vriest weer aan, maar het blijft een zwakke plek."

Kwakkelen
En de weersvoorspelling is niet ideaal. ,,Het gaat kwakkelen. Als koning Winter zijn werk mag doen, dan kan het nog gebeuren. Ik zit te wachten op zo'n onverwachte weeromslag als vorige week. Het kan nog alle kanten op."

Gisteren bereikten ook Kees de berichten van schaatsers die in de regio, waaronder het Leersumse­veld, door het ijs waren gezakt. ,,Het probleem is dat ijs verraderlijk is en dat mensen ijs niet kunnen lezen. Het lijkt dik, maar dat is het niet. Daar moet je ervaring voor hebben. Het lijkt onschuldig, maar je kan je lelijk verwonden."

Een groepje kinderen staat bij het hek. ,,Meneer, is de schaatsbaan open?" Kees zucht. ,,Nog niet jongen, nog niet."