Doedelzak 'huilt' mee met de oude helden

Rinkes is eigenaar van een sloop- en grondwerkbedrijf en doet ook aan ongediertebestrijding. Hij kan geen noot lezen en had tot tien jaar geleden nog nooit een instrument bespeeld. Maar Rinkes was verliefd geworden op Schotland en het was daarom een vurige wens om ooit de doedelzak, hij noemt het liever op z'n Engels the bagpipes, te leren spelen. ,,Het moest er ooit toch maar eens van komen. Ik vroeg aan mijn vrouw of ze op wilde zoeken waar ik dat kon leren in Nederland'', vertelt de nuchtere Rinkes.

Zo kwam hij terecht bij de The Seaforth Highlanders of Holland, een militaire marching band uit Voorthuizen, gelieerd aan het regiment in Canada. De twintig leden van de band oefenen in een barak op het militaire oefenterrein Leusderheide. Als hij zijn koffer met daarin zijn doedelzak tevoorschijn haalt, verschijnt er een glimlach op zijn gezicht. Alsof de koffer goud bevat.

,,Ik vind het geluid van de bagpipes zo verschrikkelijk imponerend en eigenzinnig. Je houdt ervan of niet, maar vaak als ik begin te spelen, worden de mensen er stil van. Het huilt haast. Het is een echt oorlogsinstrument en werd tijdens veldslagen gebruikt om de tegenstander angst aan te jagen of om de soldaten te laten weten dat het tijd was om zich terug te trekken. Die boodschap hoor je goed in de nummers." Rinkes heeft er drie jaar over gedaan om de fijne kneepjes van het bagpipen te leren. ,,Je moet blazen, drukken en de melodie onthouden, en dat allemaal tegelijk. Daar moest ik wel even op oefenen, ja."