Visser voelt zich de dupe van een justitiële dwaling en is nog altijd onthutst over 'de partijdigheid van het Openbaar Ministerie'. ,,Die bemoedigende knipoogjes van de aanklaagster richting mijn ex en de vernietigende blikken die ik kreeg toegeworpen. Ik dacht: waar ben ik in beland?''

Het is op de avond van 9 september 2014 bepaald geen vreugdevuur dat brandt in de open haard van de woning aan de Stadhouderslaan in Soest. Omringd door volgepakte verhuisdozen kijkt Visser voor het laatst naar de dansende vlammen. Het huis is verkocht als uitvloeisel van een moeizame scheiding en het afscheid valt hem na zo veel jaar niet licht.

Tegen half tien hoort Visser vanuit de keuken een gebulder in de haard. De vlammen laaien plotseling hoog op en de trek naar boven is enorm. Buiten slaan de vonken  en vuurdeeltjes uit de schoorsteen, die zwarte rook uitbraakt. Visser heeft het eerder meegemaakt en weet wat hem te doen staat. Hij smoort de schoorsteenklep, doet  het brandende hout uit de haard in een emmer en zet die buiten. Als hij het rookkanaal tien minuten later weer opendoet, laait het gebulder meteen op.

Visser durft er de nacht niet mee in, vertelt hij terugblikkend.  ,,Ik heb de brandweer gebeld, omdat ik het niet vertrouwde. Ze waren er om 22.00  uur en inspecteerden de schoorsteen met warmtecamera's . Omdat de temperatuur gelijk bleef op 35 graden, besloot de bevelvoerder dat er verder niets hoefde te gebeuren. De schoorsteen vegen konden ze niet, omdat de dragers van de hoogwerker op het grind van de oprit zouden wegzakken. Een ladder gebruiken vonden ze te riskant.  Gek genoeg stond dezelfde hoogwerker er de volgende ochtend, toen de vlammen uit het dak sloegen, wél.''

De niet geheel gerustgestelde Visser valt na middernacht in slaap. Rond de klok van zes schrikt hij wakker van hevig geborrel in de verwarmingsbuizen. Op de zolder boven zijn slaapkamer klinken enkele knallen en geknetter. ,,Ik ben uit bed gesprongen om poolshoogte te nemen, maar verder dan het trappengat kwam ik niet. De zolder stond vol rook en in de hoek bij de schoorsteen, waar ook de cv-leidingen lopen,  zag ik vlammen. Ik heb 112 gebeld en moest onmiddellijk het huis verlaten.''

Met toegesnelde buren ziet hij hoe de brandweer het vuur met succes te lijf gaat. De vlammen zijn net gedoofd, als volgens Visser zijn ex ten tonele verschijnt. ,,Ze was compleet overstuur en bleef maar roepen dat ik de boel in brand had gestoken uit wraak over de verkoop van het huis.  Het was kennelijk zo overtuigend dat de politie de woning van het ene moment op het andere tot plaats delict uitriep. Ik ben 's middags urenlang verhoord op het politiebureau. De volgende ochtend was ik nog een keer aan de beurt.''