Haar drang om te tekenen is er altijd geweest. ,,Ik kon nooit zo goed leren, daar miste ik de rust en focus voor”, vertelt Maartje. ,,Mavo, meer zat er op dat moment niet in. Ik vond dat prima, want ik kon mijn ei veel meer kwijt in tekenen. Mijn ouders stimuleerden dat gelukkig. Op de middelbare school was ik een van de weinige leerlingen die veel lol beleefde aan tekenen. Ik vond het heerlijk om te doen.”

Een creatieve vervolgopleiding lag in de lijn der verwachting. Maar ja, zie die maar eens te vinden in Zeeland, waar ze opgroeide. Maartje toog naar Rotterdam, waar ze eerst het grafisch lyceum volgde en later de Willem de Kooning Academie voor beeldende kunst. ,,Zo rommel je een beetje door, op zoek naar wat je leuk vindt”, zegt ze. ,,En als je dan van de academie komt ben je kunstenaar. Wat ga je dan doen? De academie was best wel gericht op autonoom en conceptmatig werk, ik paste daar nooit zo tussen voor mijn gevoel. Ik wilde eigenlijk gewoon mooi werk maken.”