Het pand werd in 1645 tegen de Koppelpoort aan gebouwd. Het kwam onlangs, na het overlijden van Ineke Hylkema, leeg te staan. Ze woonde hier vanaf 1953 met haar echtgenoot, de kunstenaar Bertus Hylkema. Hij stierf in 2004.

Het college van B en W laat de komende tijd onderzoeken wat er allemaal mogelijk is in de Volmolen, die nu tijdelijk antikraak wordt bewoond. Uit een studie vorig jaar door bureau BOEi bleek dat het rijksmonument in de toekomst een woning kan blijven.

In het historische tijdschrift Kroniek opperde Sandra Hovens, medewerker van de Amersfoortse Monumentenzorg, afgelopen maand dat de markante plek ‘ook heel geschikt’ kan zijn als publiek gebouw. ,,In alle gevallen zullen bij de herbestemming de historische waarden en het schilderachtige beeld van dit monumentale ensemble worden gekoesterd.’’

Gemeentewoordvoerder Brugt Groenevelt voegt hieraan toe dat de Volmolen ‘een van de meeste karakteristieke en gefotografeerde plekken van de stad is’ en derhalve ‘een invulling van hoge kwaliteit moet krijgen’. Of zich al kandidaat-gebruikers hebben gemeld, kan hij niet zeggen. ,,Maar verkoop is onwaarschijnlijk.’’

De Volmolen werd ooit gebruikt om wol te ‘vollen’ - vandaar de naam. Het weefsel ging in kuipen met zand, kokend water en urine. Daardoor verviltte het kneedsel tot laken en werd het waterafstotend. Het oorspronkelijke waterradmechaniek dat de volmolen aandreef is er niet meer.

De opkomst van de textielindustrie in Twente in de 18de en 19de eeuw betekende het einde van Amersfoort als textielstad. De Volmolen werd vervolgens een werkplaats. In 1923 kreeg het pand de functie van noodwoning. Er woonde onder anderen een gezin met vijf kinderen.

Bij de reparatie van oorlogsschade aan de Koppelpoort kreeg ook de Volmolen een opknapbeurt. Hoe het monument er nu voorstaat, is onduidelijk, aldus woordvoerder Groenevelt.