Uitzetting dreigt voor Maryam (15) en Mina (12)

De twee leerlingen van de gereformeerde scholengemeenschap Guido de Brès kregen vorige week donderdag een brief met de mededeling dat hun beroep op het kinderpardon is afgewezen. Het kwam niet uit de lucht vallen. ,,We hadden het al verwacht'', vertelt Maryam.

Na zeven jaar van procedures, rechtszaken en onzekerheid worden de tieners uitgezet naar een land dat ze op de wereldkaart niet eens kunnen aanwijzen. ,,Het is niet mijn land'', zegt Mina.

Bang
Op de vraag hoe dat dan moet, als ze straks terug moeten, valt een lange stilte en volgen bedenkelijke blikken. ,,Misschien worden we wel vermoord'', zegt Maryam weifelend. ,,Daar ben ik bang voor. We zijn geen moslims.''

Daarmee slaat ze de spijker op de kop. Koptische christenen worden in Egypte achtergesteld, gediscrimineerd of erger. De moeder van Maryam en Mina werd twaalf jaar geleden ontvoerd door de Moslimbroederschap. ,,We zouden haar terugkrijgen, als we moslims zouden worden'', vertelt Maryam. Of ze nog leeft, weten de twee niet.

Later werd ook hun broer Samy (nu 17) ontvoerd. Hun vader verkocht het huis en kon zo zijn zoon vrijkopen. Daarop besloten ze naar Nederland te vluchten. ,,In Egypte moesten we ook al een paar keer vluchten'', aldus Maryam.

In Nederland volgden de verhuizingen elkaar in rap tempo op. ,,We zijn in zeven jaar twaalf keer verhuisd'', weet Maryam. Nu wonen ze ruim twee jaar in het asielzoekerscentrum aan de Barchman Wuytierslaan. ,,Hier zijn we veilig en dit is een vrij land'', zegt Maryam.

Maar nu dreigt uitzetting. Toen hun leraren en medeleerlingen daarvan hoorden, kwamen ze in actie. ,,Maryam en Mina wonen al zo lang in Nederland'', zegt Rien Spakman, de mentor van Mina. De school probeert met een petitie aandacht te vragen voor de situatie van broer en zus. Als de petitie 40.000 handtekeningen haalt, kan de school ermee naar Den Haag.

,,Die 40.000 halen we nooit'', zegt Mina. ,,Dat is veel te veel.'' De teller staat nu op ruim 2100. Toch is het fijn om te merken dat ze gesteund worden, vindt Maryam.

Onbegrijpelijk
Haar vriendinnen en school gaat ze het meeste missen, vertelt ze. Mina knikt instemmend. ,,In Egypte gaan we niet naar school.''

Mentor Spakman vindt het onbegrijpelijk: ,,Het is voor hen in Egypte niet veilig. Ze hebben totaal geen binding met het land. Maryam en Mina zijn helemaal op Nederland georiënteerd en nu moeten ze terug naar een land waar ze niks mee hebben.''

Maryam knikt. ,,Ik kan me niet voorstellen dat we terug moeten.'' Mina: ,,We willen geen moslims worden. We willen niet terug.''