De Rolls-Royce onder het zout

Ik ben wat laat, sorry, sorry mensen, en neem snel plaats aan een tafel waar de welkomsttoost al is geweest.

“Lekker knus, hè,” zegt de buurvrouw op links. Dat kun je vertalen als: het is al zo krap en dan plof jij er ook nog tussen.

Ik verontschuldig me ook bij haar voor mijn verwilderde binnenkomst en vertel dat ik zes keer per week…

“Weet ik, weet ik,” zegt Claudia Koopman. “Je reputatie is je vooruitgesneld.”

Ik meen een Duits accent te horen.

Ik ben bij het Thanksgivingdiner van Sel Magique. Ze lanceren drie nieuwe zoutmelanges.

Maar first things first: komt Koopman uit Duitsland?

“Ik heb op school gezeten in Aerdenhout en daar heb ik een bekakt accent aan overgehouden. Meestal vragen ze of ik Engels ben, of Amerikaans.”

Het voorgerecht is mousse van schaaldieren en op het bord liggen ook een langoustine en een mossel. Dit voorgerecht moeten we ‘op­spicen’ met Spicey, een van de nieuwe salt blends. Bij het hoofd­gerecht (kalkoen, worst van kalkoen, cranberry’s en zoete aard­appel) hoort weer de Classic Blend.

Best raar.

We leven in een tijd dat je al doodgaat van een boterham met kaas, gluten zijn al een tijdje het nieuwe asbest, en dan komt Sel Magique met drie nieuwe soorten.

Ik mag eigenlijk niet eens zout van de dokter, en brood liever ook niet. Daar heb ik ook zojuist twee sneetjes van op.

“Wat ben je toch druk aan het schrijven,” zegt Yo-kaw Pat, de buurvrouw op rechts.

Ik blader door mijn blocnote, voor haar.

Pat: “Is dat allemaal zout?”

Nou, voorlopig is het vooral ge­ouwehoer, maar misschien is het een idee om even Julia Kjaer van Sel Magique apart te nemen in de voorkamer en haar voor te leggen hoe dat nou zit: een hoop nieuw zout in deze tijden van gluten.

Kjaer: “Onze salt blends zijn glutenvrij, 100 procent organisch en natuurlijk. Én lekker! Kijk, te veel zout is niet goed, dat weet iedereen. Maar het ligt ook aan de kwaliteit van het zout.”

Ze vertelt dat Sel Magique is gebaseerd op Fleur de Sel, de meest zeldzame zoutsoort, die slechts in twee gebieden in Frankrijk wordt gewonnen. De oogst is afhankelijk van het weer. Is het te nat of waait het te hard, dan is de hele oogst weg.

Het bovenste laagje zeezout wordt handmatig weggeschept, met een houten schepje, door vakmannen. Soms zit dat al generaties in de familie.

Ik vat samen: de truffel onder het zout.

“Wij noemen het de Rolls onder het zout,” zegt Kjaer, en dan zijn wij ook weer bijgepraat.

Tips? Mail naar schuim@parool.nl.