Eerste boek over eerste keren

Er zijn meer jonge vrouwen met een debuutroman, maar Iris Hermans wordt me warm aanbevolen als 'een adhd'er met een vleugje Gilles de la Tourette', en dan denk je toch: dat wil ik van dichtbij meemaken.

In Scheltema zitten familie en heel veel vrienden al keurig op een stoel. Ik kijk rond en meteen komt een vrouw in feestkleding aangestuiterd.

Ik heb zo mijn vermoeden.

Er komen heel veel woorden achter elkaar uit Iris Hermans, maar samengevat: heel leuk dat ik er ben, maar ze vindt het doodeng allemaal, en bovendien is er heel weinig drank en daarom gaan ze straks nog de kroeg in, want ze is meer van de derde helft.

En weg is ze.

Ik haal een stoel en ga achteraan zitten. Opeens is Hermans daar weer.

"Fijne plek? Ik zit ook altijd aan de zijkant. Bioscoop. Collegezaal. Dat ik altijd snel weg kan."

En weer foetsie.

Van Gilles de la Tourette merk ik trouwens niks.

Redacteur Eefje Buenen vertelt hoe ze een auteur zocht voor een boek over the gap, het tussenjaar tussen middelbare school en universiteit. De doelgroep leest daar graag over.

In Metro viel haar de humor, het sprankelende, de energie op van journalist Iris Hermans en ze vroeg haar een roman te schrijven over the gap, voor young adult.

Hermans dacht nog even dat ze porno bedoelde.

Het woord is aan Hermans, en ze is los. Ik noteer dat ze liever blijft staan, want iedereen kent haar bewegingen, en nu snel even een slokje. En dat alle mensen hier die ze liefheeft haar zo'n warm gevoel geven. En ook dat ze vandaag maar één worstenbroodje binnenkreeg, en voor de spanning dronk ze geen drie shotjes, maar wel Desperado's, maar daar moet je van boeren, goed, we merken het allemaal vanzelf wel.

Haar roman Festival gaat over eerste keren. Seks, drugs & techno. Ze ging terug naar Barcelona om daar te schrijven, maar dat viel nog niet mee. In de discotheek werd ze op de dansvloer versierd door twee jongens. "Zijn jullie niet wat jong voor me?" vroeg ze nog - en toen bleek haar telefoon gejat.

Het mooie aan een roman: je kunt al die verhalen kwijt.

Net als die Serviër op een grimmige afterparty. Hij was al 72 uur door aan het halen ('Een grote speler'), maar doordeweeks flexitariër.

Ook deze boekpresentatie heeft dus een after. In een kroeg verderop feesten zij en haar vriendinnen straks verder.

"Als je nu al gaat, zet het bier maar op Ier!"

De superblije auteur moet eerst nog een flinke stapel debuutromans signeren.