Grote opkomst bij protest tegen anti-lhbtq-geweld: ‘zero tolerance’

Ze was met een forse kralenketting in regenboogkleuren naar het flatgebouw aan de Krelis Louwenstraat in Bos en Lommer gekomen. Burgemeester Femke Halsema sprak er de menigte toe die demonstreerde tegen het geweld dat de queergemeenschap daar afgelopen vrijdagnacht trof. Een in brand gestoken regenboogvlag leidde tot een flatbrand waarbij vier gewonden vielen en waarna zeventien appartementen onbewoonbaar moesten worden verklaard.

Haar bemoedigende en resolute woorden kregen donderdag aan het begin van de avond applaus van de circa duizend demonstranten die zich op de stoep hadden verzameld. Aan de voorzijde van het gebouw wapperde een twintigtal regenboogvlaggen uit de ramen, buiten gehangen door solidaire bewoners.

Maar in haar speech sprak Halsema niet over de woede die na het incident ontstond, toen woningbouwvereniging Duwo de regenboogvlaggen en -posters aan de deuren op de gangen voortaan verbood. Het argument van ‘brandveiligheid’ was een uur eerder door bewoonster Julia Zegeling, die moest vluchten voor het vuur, nog weggehoond. Bij het begin van de demonstratie op het Mercatorplein zei Zegeling: “Wij zijn met onze posters niet de oorzaak van de brand, dat is de haat die de basis is voor deze agressie. We moeten geen zero tolerance tegen posters hebben, maar zero tolerance tegen discriminatie en geweld.”

Toch wilde Halsema ook na afloop van het protest Duwo niet publiekelijk op de vingers tikken. ‘Een ongelooflijk ongelukkig misverstand,’ noemde ze de situatie. Eentje waarmee Duwo volgens haar ‘ook ontzettend in zijn maag zit.’

De woningbouworganisatie volgde volgens Halsema slechts de regels van de brandweer op. “Er mag daar simpelweg geen enkele vlag of poster hangen, met welk opschrift dan ook. Veiligheid gaat nu voor alles. We willen eerst de daders hebben.”

Daarna moeten er volgens haar, op veilige plekken, juist zo veel mogelijk regenboogvlaggen hangen. Een ambitie die in elk geval door de demonstranten direct in daden omgezet bleek te zijn.

Een uur eerder is het bij het begin van de manifestatie op het Mercatorplein met zo’n 350 mensen aanzienlijk minder druk, maar ook hier is de de dekking qua regenboogvlaggen met zo’n twee derde van de demonstranten bijzonder groot. De beoogde boodschap is, nog voor er iemand heeft gesproken, duidelijk: verbrand één regenboogvlag en de vlag keert in veelvoud terug.

Bewoonster Julia Zegeling maakt indruk als ze het plein toespreekt en vertelt over de bange uren van de vrijdagnacht. Over de bewoners die elkaar probeerden te wekken door op de deuren te bonzen, over de paniek die ontstond en waarin vele bewoners ook nog bestolen bleken. Maar ook over de hartverwarmende opvang door de moskee even verderop en de steun van de buurt die regenboogvlaggen voor de ramen hing.

De stemming op het plein is gemoedelijk. Om de anderhalve meter afstand te waarborgen zijn op de straatstenen roze hartjes getekend. De demostranten gaan er netjes op staan. Ook de rijdende koffiebar voert een wapperende regenboog. Omroep PowNed weet nog een jongen van een jaar of 14 voor de microfoon te trekken die vanonder een capuchonnetje ‘kankerhomo’s’ mompelt. Hij is daarna snel weer verdwenen.

Anneke van der Werf van studentenorganisatie ASV-Gay doet ondertussen voor de microfoon een oproep aan ‘gemeente, politie en Duwo’: “Luister naar onze zorgen. Het is jullie taak onze bewoners veilig te houden.”

Voordat de menigte zich met een 25 meter grote regenboogvlag in het midden in beweging zet richting de getroffen flat, komt Bas Kortekaas van slachtofferverbond Dusty met een interessante suggestie over de kwestie van de weggehaalde vlaggen en posters in de gangen van de flat: “Als brandveiligheid daarvan werkelijk de reden is, dan heeft de verhuurder er vast en zeker geen enkel probleem mee om die gangen binnenkort helemaal in regenboogkleuren te verven.”