Kidane probeert zo gezond mogelijk te leven

Amsterdammer helpt AmsterdammerSinds Alula Temesghen Kidane te horen heeft gekregen dat hij multiple sclerose heeft, probeert hij zo gezond mogelijk door het leven te gaan – maar biologische natuurvoeding is duur. Kosten: 550 euro.

Bien Borren 20-02-21, 18:00 Laatste update: 18:53

Op de tafel in de sober ingerichte woning van Alula Temesghen Kidane (54) staan zes hoge bekers opgesteld, de inhoud een donkere kleur groen. Het zijn de voedzame smoothies die Temesghen Kidanes ex-vrouw Aster dagelijks voor hem bereidt. Aster is erg nauwkeurig wat betreft de ingrediënten: alleen biologische en onbespoten groenten en fruit gaan de blender in. “Aster is natuurgenezeres en weet welke producten goed zijn voor mij. Ze gebruikt vaak boerenkool en palmkool, maar ook bietjes, appel en banaan,” vertelt Temesghen Kidane.

Hun fascinatie voor gezonde natuurvoeding heeft alles te maken met de zenuwziekte die Temesghen Kidanes lichaam langzaam maar zeker ruïneert. Ruim tien jaar geleden kreeg hij de diagnose multiple sclerose (MS) te horen.

Hard achteruitgegaan

“Het begon met extreme vermoeidheid, maar die eerste jaren merkte ik er niet zoveel van. Daarom duurde het ook lang voordat ik accepteerde dat ik ziek was.” Later kreeg Temesghen Kidane moeite met lopen, stijfheid en andere symptomen. “Toch was ik tot ruim anderhalf jaar geleden nog best sterk. Ik kon veel dingen zelf doen. Maar de afgelopen tijd is het heel hard achteruitgegaan. Dat is frustrerend.”

Temesghen Kidane is volledig afhankelijk van hulp. Waar hij voorheen nog een ommetje kon maken met de rollator, zit hij nu aan huis gekluisterd. Zijn speciale elektrische rolstoel biedt hem enige vrijheid binnenshuis, maar ook dat kost hem veel energie. Naar buiten kan Temesghen Kidane alleen wanneer iemand hem begeleidt. “Het is een naar proces: mijn armen, benen, alles is er nog, maar het functioneert niet.”

Uitzichtloos

Zijn lichaam en geest hebben baat bij een gezonde voeding. “Toen ik een jaar geleden antibiotica kreeg vanwege een blaasontsteking, verslechterde mijn situatie in hard tempo. Ik lag in het ziekenhuis, at wat de pot schafte en kon mijn dieet dus niet handhaven. Dat heb ik helaas maar al te goed gemerkt.”

In het dagelijks leven mijdt hij koolhydraten, zoals brood en pasta. Het verwerken van zulke voeding kost hem meer energie dan dat het hem oplevert. “Ik slik veel vitamines, en ook voedingssupplementen. Mijn situatie is zo uitzichtloos, dat elke verbetering welkom, is hoe klein ook. Mijn speciale dieet maakt de schade niet ongedaan, maar maakt de situatie ook niet erger.” Helaas laat zijn krappe beurs het niet altijd toe boodschappen bij de natuurwinkel te doen.

Gevlucht uit Ethiopië

Lang voordat de zenuwziekte zijn belevingswereld tot beklemmende proporties terugbracht, leefde Temesghen Kidane in Ethiopië. Hij groeide op in Addis Abeba, samen met zijn zus en moeder. Net voor zijn achttiende verjaardag besloot hij met zijn zus te vluchten voor de militaire dienst en de burgeroorlog die destijds in Ethiopië woedde.

In Nederland volgde hij een opleiding informatica, maar eenmaal afgestudeerd bleken de banen in zijn geval niet voor het oprapen te liggen. “Ik heb onwijs veel gesolliciteerd, maar werd nergens aangenomen. Ik weet dat ik het kon, en ik had graag een baan in de IT gewild, maar uiteindelijk koos ik voor zekerheid.” Hij ging aan de slag als pompbediende bij het Shellstation aan de Hobbemakade en kreeg een zoon, maar de relatie hield geen stand. Later ontmoette hij Aster, en hoewel ze nu geen relatie hebben, is zij nog altijd zijn mantelzorger.

Indische Buurt

Temesghen Kidane woont in een appartement op IJburg, maar zijn hart ligt in de Indische Buurt. “Daar heb ik veel vrienden en familie wonen. Nu ik niet mobiel ben, is hen opzoeken tijdrovend. Het liefst zou ik dichterbij wonen, maar dat gaat niet zomaar.” Kidane is in gesprek met Ons Tweede Thuis (zie kader), een woongelegenheid in de Watergraafsmeer. “Dat is al iets dichterbij.”

Hij is veel kwijtgeraakt, zegt Temesghen Kidane, maar ‘ik ben blij met wat ik nog wel heb’. “Ik kan nog praten, lachen en heb een sociaal leven. Die ziekte, ja die heb ik, maar ik bén het niet.”

Stuur uw reactie met vermelding van telefoonnummer naar aha@parool.nl. Voor meer info: amsterdammerhelptamsterdammer.nl

Piet-Hein van Roosmalen gaf Michelle Cheah Suan Bee hulp bij het bekostigen van haar medicatie. © Eva Plevier

Ons Tweede Thuis

De stichting Ons Tweede Thuis zet zich in voor mensen met een verstandelijke of lichamelijke beperking, autisme en niet-aangeboren hersenletsel. Naast werkplekken en dagbesteding biedt de organisatie op meerdere locaties ook woonmogelijkheden aan, bijvoorbeeld in Park de Meer in Amsterdam-Oost. De twintig rolstoelwoningen aldaar staan in verbinding met het zorgsteunpunt op de begane grond, voor als een bewoner hulp nodig heeft.

De wens van vorige week: ‘Ondanks haar fysieke ongemak houdt ze geloof in haar droom’

Vorige week vroeg Michelle Cheah Suan Bee hulp bij het bekostigen van haar medicatie. Piet-Hein van Roosmalen doneert.

Een danscarrière op hoog niveau is een droom die Michelle Cheah Suan Bee (22) van jongs af aan najaagt. Daarom verhuisde de Maleisische Cheah in 2019 naar Amsterdam om hier een opleiding aan de Academie voor Theater en Dans te volgen.

Na een half jaar kwam de coronacrisis, die de fysieke lessen dwarsboomde, en daarnaast kreeg Cheah ook nog eens te maken met vreemde oogklachten. Omdat haar afspraak met de specialist vanwege de eerste golf telkens werd uitgesteld, werd pas in de zomer van 2020 de oogspierziekte glaucoom bij haar ontdekt. Cheah ziet met rechts nog 30 procent, met links 10 procent. Met de juiste medicatie kan verdere aantasting worden gestopt, maar de gedane schade is onomkeerbaar. Toch wil Cheah door blijven dansen.

Als internationaal student is het voor Cheah lastig een dekkende verzekering te krijgen en de medische kosten zijn hoog. Ze hoopte op een beetje financiële steun, en daarin komt Piet-Hein van Roosmalen (64) haar graag tegemoet. “Als je professioneel danser wilt worden, moet je veel doorzettingsvermogen hebben,” zegt de mbo-docent. “Dat Michelle ondanks haar fysieke ongemak niet opgeeft, vind ik bewonderenswaardig. Ze houdt geloof in haar droom en passie, en daarom alleen al steun ik haar graag waar ik kan.” Behalve het gevraagde bedrag heeft Van Roosmalen iets extra’s overgemaakt. “Dat kan ze hopelijk besteden aan iets leuks, naast alle narigheid.”

window.addEventListener('message', function(e) { var iframe = document.getElementById(e.data[2]); var eventName = e.data[0]; switch(eventName) { case 'setHeight': iframe.height = e.data[1]; break; } }, false);