Zo’n telefoontje dat je als ouder hoopt nooit te krijgen. Zo omschrijft de 44-jarige Mirella uit Amsterdam Noord het gesprek dat ze op zaterdag 28 november om half negen ’s avonds heeft met haar zoon van negentien. “Ik heb slecht en ik heb goed nieuws,” is het eerste wat hij zegt als ze opneemt. “Het slechte nieuws is: ik ben net soort van beroofd. Het goede nieuws is dat ze niks van me te pakken hebben gekregen.”

Mirella stapt gelijk in de auto. Als ze bij haar zoon is, komt het verhaal er met horten en stoten uit. Hij vertelt hoe hij ’s avonds alleen langs de tennisbaan fietst als er een andere jongen op de fiets tegen hem aanbotst. Even later komt er een andere jongen aanfietsen. Hij haalt een pistool tevoorschijn. “Geef me je kankergeld, je kankertelefoon en je kankeroortjes,” krijgt hij te horen. De zoon van Mirella weigert. Daarop ontstaat een vechtpartij. Het pistool valt op de grond. Nadat de jongen zich uit het gevecht heeft weten los te maken, krijgt hij hulp van mensen uit de omgeving.

“Hij heeft gevochten voor zijn leven,” zegt Mirella naderhand. Als haar zoon de daders beschrijft, heeft hij het over ‘twee jongens met een hoodie en een mondkapje. Een lange dikke en een kleine dunne’. De dagen daarna blijkt dat het voorval de nodige impact heeft gehad. “De glans uit zijn ogen was weg. Hij was nerveus en bleef veel thuis.”

Mirella bespreekt het voorval met een vriendin. Die deelt het verhaal op haar beurt in een appgroep van buurtbewoners. Al gauw blijkt dat er meer kinderen het slachtoffer zijn geweest van berovingen. Vaak worden ze op een van de fietspaden of bijvoorbeeld bij hangplekken als De Roze Tanker te grazen genomen. De rovers zijn veelal uit op geld en telefoons. Er worden messen gebruikt en in sommige gevallen wordt er gedreigd met vuurwapens.

De verhalen baren Paul zorgen. Zijn zoon en dochter fietsen een paar keer per week over donkere fietspaden naar hockeyclub FIT. “Ik vind het echt niet normaal dat er kinderen beroofd worden met pistolen,” vertelt hij. “Er gingen allerlei verhalen de ronde. Samen met een aantal andere vaders wilden we weten hoe groot het probleem nou is. Daarom hebben we iemand gevraagd om een website te bouwen.”

Op www.veiligeroutes.nl kunnen mensen bekijken waar veel berovingen zijn geweest. “Dan kunnen ze eventueel een andere route kiezen,” zegt Arthur. Wanneer er een melding op de site binnenkomt, belt hij de melder om de beroving door te spreken. Na alle verhalen brengt hij zijn jongste dochter inmiddels met de auto naar de sportclub. “Ik woon al twintig jaar in Noord. ‘Kinderen die met een pistool beroofd worden. Die had ik niet eerder gehoord.” Hij pleit voor cameratoezicht en betere verlichting.

Navraag bij de politie leert dat het aantal berovingen in Noord niet hoger is dan in voorgaande jaren. Ook lopen de cijfers niet uit de pas met de rest van de stad. Op vragen van raadslid Diederik Boomsma heeft burgemeester Femke Halsema toegezegd te gaan kijken of er een toename van vuurwapengebruik is in Amsterdam Noord. Ook is extra toezicht toegezegd.

Ondertussen gaat veiligeroutes.nl door met het verzamelen van data. Arthur weet te vertellen dat het duo dat de zoon van Mirella wilde beroven, vermoedelijk meer op de kerfstok heeft. Over de motieven van de rovers wil hij niet al te veel speculeren. “We zijn geen welzijnswerkers. We zijn er voor een veilige omgeving.”

Om privacyredenen zijn achternamen in dit artikel weggelaten.