Anne Terpstra grijpt leiding in wereldbeker: ‘Het was nooit mijn plan om zo lang te fietsen’

,,Ja, dat voelt heel goed.” Anne Terpstra zit glunderend achter haar laptop, als ze vanaf de andere kant van de oceaan vertelt over de leiderstrui die bij de koppositie in het wereldbekerklassement hoort. Dit weekend in het Canadese Mont-Saint-Anne mag ze dat speciale tricot voor het eerst dragen. ,,Het is vooral die trui waar ik blij van word. Dat is gewoon heel bijzonder, want die heb ik nog nooit eerder gedragen. En daarbij heb ik de juiste flow wel te pakken.”

Dat is nog zacht uitgedrukt. Na een knappe vijfde plek op de Olympische Spelen in Tokio, die ondersneeuwde omdat de aandacht vooral uitging naar een missend plankje bij de mannenrace, begon Terpstra vol goede moed aan het nieuwe wereldbekerseizoen. Na een lange rij top 10-noteringen en zeges in Tsjechië en Andorra greep ze vorige week in het Amerikaanse Snowshoe de leiding in het wereldbekerklassement. 

In het Canadese Mont-Saint-Anne verdedigt de Nederlands kampioene (vorige maand greep ze in Spaarnwoude haar zevende nationale titel) vanaf vandaag acht punten voorsprong op de Australische Rebecca McConnell. Mocht Terpstra de wereldbekercyclus over een maand in het Italiaanse Val di Sole afsluiten met de leiderstrui, dan wil ze nog niet spreken van ‘een kroon op haar carrière’. 

,,Ik zou het een kroon op dit seizoen noemen”, zegt Terpstra. ,,Ik had dit seizoen als doel om constant te zijn. En als ik dat met de titel kan bekronen, zou ik natuurlijk superblij en supertrots zijn. Ik ben niet iemand die ver vooruitkijkt en een duidelijk beeld heeft van wat hij uit zijn carrière wil halen. Voor nu zeg ik: de Spelen van Parijs in 2024 en daarna kijken we verder. Maar het was sowieso nooit mijn plan om zo lang te fietsen.’’

Na het behalen van haar bachelor geneeskunde wilde ze in 2013 ‘even’ stoppen met studeren en focussen op de Spelen van 2016 in Rio. ,,En daarna ging het stap voor stap. Bij elk moment dat ik kon kiezen tussen stoppen of doorgaan, heb ik gekeken of ik nog beter kon worden. En als dat kon, en ik motivatie had, ging ik door. Het zijn steeds kleine stapjes geweest, maar nu ben ik niet heel ver weg van de allerbeste vorm die ik ooit heb gehad.”

Terpstra’s carrière kreeg een boost toen ze naar Duitsland verhuisde om bij haar vriend te kunnen zijn. ,,Dat was de beste move die ik kon maken voor de sport, ondanks dat de sport niet de reden was”, zegt ze lachend. ,,In Apeldoorn, waar ik eerst woonde, zit een vereniging en is het mooi fietsen. Maar hier heb ik alle ondergronden in de omgeving en ik merk dat ik daardoor echt beter ben geworden. En tja, het zit in de naam, je hebt in deze sport toch echt mountains nodig om te oefenen.”

Daarnaast mist het mountainbiken in Nederland ook populariteit om verder te groeien, terwijl de sport toch bestaat uit intense races met spectaculaire acties in extreme omstandigheden. ,,Toen Mathieu van der Poel het op de Olympische Spelen deed, kwam er veel aandacht. Maar dat is daarna ook weer weggetrokken. Het zou fijn zijn als dat een keer blijft hangen. Ik zou meer mensen het geweldige gevoel van mountainbiken gunnen. Voor mij is fietsen op de weg veel te saai, daar is geen enkel hobbeltje.”

Hoe de sport zou kunnen groeien in haar thuisland? ,,Het liefste heb je natuurlijk ook een Worldcup in Nederland. Maar ik denk niet dat die er ooit komt. Als we dat willen, denk ik dat ik er persoonlijk werk van zou moeten maken.” Of ze dat ooit gaat doen, weet ze nog niet. Terpstra kan na haar carrière terugvallen op de geneeskunde, maar iets binnen het fietsen lijkt haar ook wel wat. ,,Het is niet dat ik heel naïef alleen maar aan het fietsen ben. Als ik de motivatie niet meer zou hebben, dan wil ik wel vandaag of morgen kunnen stoppen. Ik wil niet móéten fietsen.”

Kan ze nu al tevreden zijn over haar sportieve carrière, ongeacht wat er nog komt? ,,Ja, absoluut. En niet alleen op de fiets, maar ook door wat de sport me heeft geleerd als mens. Ik ben versneld volwassen geworden. Je kijkt in topsport steeds naar waar je goed in bent, waar je niet goed in bent en waar je beter in kunt worden. Dat neem je mee in het leven naast de fiets. De mate van zelfreflectie is zo groot, dat ik ook weet hoe ik in het persoonlijk leven kan groeien. En daar ben ik dankbaar voor.”

Bekijk hier hoe Terpstra in de Nederlandse trui de leiding pakte in de Wereldbeker: