Badloe wint strijd om olympisch ticket, Van Rijsselberghe komt net tekort

Door Rik Spekenbrink

Van Rijsselberghe (31) kende altijd het risico. Het zou kunnen zijn dat Kiran Badloe (25) zo goed zou worden van het dagelijks trainen met hem en succescoach Aaron McIntosh, dat het ten koste zou gaan van zijn eigen olympische droom. En zo geschiedde. Na de wereldtitel in 2019 werd Badloe afgelopen nacht in Australië voor de tweede keer wereldkampioen, al was het nipt: tijdens de afsluitende medalrace in Sorrento won Van Rijsselberghe, Badloe eindigde als vijfde. Daarmee besliste hij de strijd om het enige Nederlandse startbewijs voor het olympisch windsurfen komende zomer in Tokio. Van Rijsselberghe, die in Londen (2012) en Rio de Janeiro (2016) al voor de zogenoemde medalrace zeker was van goud, ontbreekt straks in Japan aan de start.

Het zijn de harde wetten van het IOC in het zeilen en windsurfen. Eén deelnemer of team per land, per klasse. Onder meer ooit bedacht om tactische races, waarbij landgenoten elkaar kunnen helpen, te voorkomen. In veel andere landen kiezen sterke, concurrerende windsurfers vaak hun eigen route. Van Rijsselberghe en Badloe zagen afgelopen jaren in dat ze elkaar sterker maakten door samen te werken. Maar ze wisten ook: dat gaat één van beiden de kop kosten.

Badloe voer deze week een akelig strakke reeks voor de kust van Melbourne. In de eerste 9 races, van dinsdag tot en met donderdag, waren dit zijn uitslagen: 2-1-2-2-1-1-1-11-1. Van Rijsselberghe ging het iets minder voortvarend af. Vooral de echte topsnelheid ontbrak, legde hij donderdag uit. ,,Ik probeer goede races te varen, tactisch. Hier en daar een hoekje afsnijden, dan kom ik redelijk voorin te zitten. Maar de echte hyperspeed is nog niet gevonden.” Zo noteerde hij in de eerste drie dagen ook een 25ste en een 18de plek.

Na de vierde racedag, vrijdag, mocht een tweede (minder) resultaat worden geschrapt. Daarmee slonk de marge tussen Badloe en Van Rijsselberghe. De medalrace moest de beslissing brengen. Flevolander Badloe had daarbij voldoende aan een plek bij de eerste vijf, en slaagde in zijn missie. Het olympische startbewijs is voor hem.

Wat dit voor de sportieve toekomst van Van Rijsselberghe betekent, is onduidelijk. De Texelaar schoof een beslissing over zijn toekomst na Tokio voor zich uit. Wel zei hij regelmatig zich goed voor te kunnen stellen dat zijn carrière er dan op zou zitten. Met een jong gezin in Amerika en veel andere bezigheden, zoals een eigen festival op Texel en een ambassadeurschap voor een schonere zee, zit zijn leven al behoorlijk vol.

Wat hem mogelijk nog aan het twijfelen zou kunnen brengen, is de nieuwe olympische status van het onderdeel foil. De traditionele surfplank wordt vanaf Parijs 2024 vervangen door een ‘foilplank’, een plank op een draagvleugel. Daarmee worden hogere topsnelheden bereikt. Van Rijsselberghe was zelf fanatiek voorvechter van het olympisch maken van deze klasse.

Eén ding is duidelijk: tot aan de Spelen blijven de twee samen trainen. Beiden spraken af elkaar te helpen in aanloop naar Tokio. Ook al is Van Rijsselberghe daar dus niet bij.