Door Lisette van der Geest

Ruim veertig minuten, toen was het sprookje voor de Nederlandse handbalsters uit. De strijd om een plaats in de finale tegen Frankrijk eindigde gisteravond voor Nederland met een duidelijke nederlaag en twee geblesseerde speelsters: Martine Smeets en Jessy Kramer moesten met tranen naar de bank.

In het sportpaleis van Bercy in Parijs kneep bondscoach Helle Thomsen tegen het einde van de wedstrijd de lippen op elkaar. Een relativerend knikje volgde. Lange tijd deden Nederland en Frankrijk nauwelijks voor elkaar onder, al ging het Franse team vanaf het begin aan de leiding. Nederland kwam na de rust terug tot gelijkstand. Maar met bijna drie kwartier op de klok werd de voorsprong vergroot naar vijf.

Er werd gestreden, er werd verrast. Door Angela Malestein bijvoorbeeld, de vorige wedstrijd nog veroordeeld tot de tribune als overtollige speelster in een selectie van zeventien die elke wedstrijd maar uit zestien mag bestaan. Het had een klap voor haar zelfvertrouwen kunnen zijn, maar vrijdagavond leek haar tijdelijke afwezigheid en daaropvolgende terugkeer vooral motiverend te werken. Ze was de uitblinker in de eerste helft.

Of met Nycke Groot, na haar uitval door een hoofdblessure afgelopen zondag voor het eerst weer lange tijd in het veld. Groot bracht snelheid in het team, maar niet voldoende om vrijdagavond in Bercy het ‘allez les bleus’ scanderende thuispubliek stil te krijgen. Het publiek werd alleen maar luider.

Op papier was Frankrijk het betere team. De regerend wereldkampioen, spelend voor een afgeladen stadion. Maar uitslagen worden nooit beslist op statistieken, zo wist bondscoach Helle Thomsen ook. ,,Het is gewoon zeven tegen zeven, na zestig minuten weten we het”, zei ze vooraf. Wel maakte de Deense in Nederlandse dienst zich zorgen om de fitheid van haar speelsters nadat zij in vier dagen tijd drie zware wedstrijden gespeeld hadden. De Fransen speelden er drie in zeven dagen tijd – het voordeel van een ander wedstrijdschema van de EK-organisatie.

Oneerlijk, vindt Thomsen. ,,Maar”, zo zei ze ook: ,,We zullen de energie voor een goede halve finale weten te vinden.” Maar de energie die Thomsen vond was niet voldoende.

Het verlies van Frankrijk maakt dat de Nederlandse vrouwen zondagmiddag voor de tweede keer dit toernooi aantreden tegen Roemenië. De eerste confrontatie ging om de standen in de tweede ronde, nu om het brons.

Na de overtuigend gewonnen wedstrijd afgelopen zondag, zei Lois Abbingh nog: ,,Wij hebben speelsters die allemaal van wereldklasse zijn en zijn niet afhankelijk van één speelster, zoals Roemenië.” Abbingh doelde daarmee op de dominantie van Nederland ondanks het uitvallen van Nycke Groot aan het begin van die wedstrijd die in 29-24 eindigde. Met die ene belangrijke Roemeense speelster wees Abbingh naar Cristina Neagu, een van de beste handbalsters ter wereld, maar die avond niet in haar beste vorm.

Maar juist op Neagu kunnen de Roemeense handbalsters niet meer rekenen. Zij werd woensdagavond met een brancard van het veld gedragen en blijkt haar rechterkruisband te hebben afgescheurd. Het ontbreken van hun sterspeelster maakte de Roemeense vrouwen in de halve finale echter niet volkomen kansloos. In de wedstrijd tegen de Russen gingen zij in de eerste helft lange tijd aan de leiding. In de tweede helft waren de Russen duidelijk de betere, het werd 28-22.