‘Niemand wist waar Belayneh Densamo was’

Door Pim Bijl

Aan de andere kant van de lijn wordt de telefoon deze avond door twee personen gedeeld. Belayneh Densamo heeft zijn jongste dochter Ruth opgetrommeld om hem bij te staan tijdens het interview. ,,Als ik mijn vrienden in Rotterdam toespreek, dan moet dat wel correct gebeuren’’, stelt de nu 52-jarige Ethiopiër.

Het Engels van de man die dertig jaar geleden op de Coolsingel het wereldrecord op de marathon verbeterde, is redelijk, maar kan beter, vindt hij zelf ook. Zeker als hij zijn herinneringen aan zijn marathon op 17 april 1988 in Rotterdam oppoetst. Want die stad zit drie decennia later nog altijd in zijn hart. Belayneh Densamo, trots: ,,Het was de dag dat de wereld Belayneh Densamo leerde kennen.’’

Densamo aan de lijn krijgen was allesbehalve eenvoudig. Alle nummers die nog in het atletiekwereldje circuleerden, gaven geen gehoor meer. Uiteindelijk, via-via-via-via, kregen we na enkele weken geholpen door dochter Ruth het juiste nummer in handen. Ja, zegt Densamo: ,,Ik ben ooit mijn mobiel en daarmee al mijn nummers kwijtgeraakt. Ook van al mijn vrienden van vroeger in Europa. Niemand wist meer waar Belayneh Densamo was. Dat was moeilijk.’’

Betrokkenen zagen in 1988 een kalme, bescheiden, haast verlegen man. Een afgetrainde Ethiopiër, die als loper de grenzen op de klassieke afstand verlegde in zijn kenmerkende stijl. De grote zwaai met zijn rechterarm, erin geslopen omdat hij als jochie op weg van en naar school zes kilometer lang zware schoolboeken onder zijn linkerarm droeg.

Densamo liep de 42 kilometer en 195 meter in een tijd van 2 uur, 6 minuten en 50 seconden en dook daarmee 22 seconden onder het drie jaar eerder ook in Rotterdam gevestigde wereldrecord van de Portugees Carlos Lopes. Hij werd daarmee na zijn blootsvoets lopende landgenoot Abebe Bikila de tweede wereldrecordhouder op de marathon uit Afrika. Pas na Densamo werd de marathon definitief het domein van lopers uit vooral Kenia en Ethiopië. Op zijn opvolging was het wel even wachten, want zijn mondiale toptijd hield liefst tien jaar stand.

Hij zegt vereerd te zijn met het telefoontje vanuit Rotterdam en wil vanuit Boston dolgraag vertellen hoe het met hem gaat. Densamo verhuisde in 2003 van zijn geboorteland Ethiopië bijna naar Rotterdam, vertelt hij, maar hij koos uiteindelijk voor de Verenigde Staten. Daar wilde hij zijn drie dochters de kans geven op een goede opleiding.

De verlegen man van toen, ontsnapt aan de armoede door zijn looptalent, is nu een trotse familieman met een vlotte babbel. Op zijn 52ste leidt hij een regelmatig, rustig leven. Schaterend: ,,Als mensen mij zien, schatten ze mij 35 jaar. Ik leef gezond, loop nog altijd vier keer per week hard en ben assistent-coach op de Boston Universiteit.’’