#coronahulp: ‘Surrealistisch hoe alles in Italië nu even stilligt’, kritische meedenkers gezocht en Lief Dagboek

Ze zijn gewend aan de mores van de Italiaanse ambtenarij en aan toezicht uitoefenen op afstand. Daarbij helpt het dat de idyllische dorpjes waar die tweede huizen vaak staan, een soort micromaatschappijen zijn waar iedereen elkaar kent. 

En waar de burgemeester, tevens de lokale wijnhandelaar, het geen enkel probleem vindt om de door de coronacrisis verlaten bouwplaats een beetje in de gaten te houden. ,,Dat loopt meestal wel los”, zegt Koudijs. ,,Daar maken we ons niet zo'n zorgen over. Maar hoe alles daar nu helemaal stilligt, dat is wel wat surrealistisch.”    

Koudijs en zijn Italiaanse partner Panetta leerden elkaar drie jaar geleden kennen op een Nederlands terras. Het klikte meteen en de architecten besloten om samen Spazio architecten en adviseurs op te zetten. 

,,We helpen iedereen die in Italië een huis koopt en dat wil opknappen of verbouwen. We overleggen hier en regelen het daar ter plekke.” 

Dat kan volgens Koudijs zo ver gaan als de klanten wil. ,,Soms is het alleen de vergunningaanvraag voor de vernieuwing van een dak. Soms doen we echt alles; het ontwerp, de vergunningen tot en met het vertalen van de notarisstukken. Daardoor dreigen klanten vaak goede vrienden van ons te worden.”

In Italië staan twee miljoen huizen leeg. Burgemeesters van die dorpjes waar Nederlanders watertandend doorheen rijden en wandelen, zitten soms met de handen in het haar. Hoe zorgen ze ervoor dat er iets van een middenstand overeind blijft? 

Het klopt dat er burgemeesters zijn die woningen verkopen voor een symbolisch bedrag van een euro, op voorwaarde dat de koper het binnen drie jaar opknapt met hulp van lokale bedrijven. ,,Maar dat heb ik maar een keer of drie keer", vertelt Koudijs. ,,En je moet goed kijken waar die woningen staan, meestal op ontzettend afgelegen plekken.” 

Hoe smoorverliefd Nederlanders ook kunnen worden op een vervallen Italiaanse boerderij, het zijn wel kopers die even om zich heen kijken voordat ze tekenen. ,,We zoeken rust en puurheid, dat is de rode draad. En we vallen voor dorpjes waar al vijftig jaar niks lijkt te zijn veranderd, maar we willen ook in de buurt zitten van een supermarkt en een goed restaurant.”

Spazio doet veel in het noorden van Italië. ,,Dat is afstandstechnisch nog goed te doen voor een tweede huis.” Wie emigreert kijkt om zich heen én naar de toekomst, merkt Koudijs. ,,Nederlanders gaan niet zomaar ergens op een mooie berg zitten. Een klant zei laatst: Als ik ouder word, dan wil ik niet elke keer die heuvel op’.”