Erehaag bij laatste afscheid van acteur en regisseur Willem-Paul Edelman

Totaal onverwacht werd Willem-Paul uit het leven gerukt. Een paar weken terug ging hij naar het ziekenhuis voor onderzoek. Hij bleek een fatale ziekte onder de leden te hebben. Hij mocht later naar huis, zijn laatste dagen tegemoet. Willem-Paul stierf in de vroege avond van 21 april in de armen van zijn vrouw Inez.

Zijn afscheid wist hij voor een groot deel zelf te regisseren. De keuze viel op een herdenkingsdienst in het geliefde Theater Het Hof aan de Boekhorstenstraat. Met een uitnodiging per familie. Het moest een gesloten bijeenkomst worden met een beperkt aantal deelnemers, vanwege corona.

Binnen was er muziek en theater ter herinnering aan Willem-Paul, soms met gebroken zangstem. Het ging over wat Willem-Paul en Inez aan theater op gang wisten te brengen in Arnhem en omgeving. Met de losbandige pubers van Toneelgroep Menander van het Stedelijk Gymnasium, met de oude stugge mannen van de Twaalf Gezworenen. Met het jeugdige gezelschap dat ieder jaar gedichten voorlas en bloemen legde tijdens de Dodenherdenking. 

 Het ging over de Kerstwandeling op de Posbank en de creatieve vleugels die Willem-Paul de organisatie gaf voor toepasselijk theater rond vele gesloten herbergen op de kille hei.

Diepgeworteld was voor Willem-Paul en Inez hun overtuiging dat voor iedereen een plaats is in deze wereld. Iedereen kreeg van hen een rol in hun theater. Veel ging het in de herdenkingsdienst over de bijzondere woning van het paar, de grote schaal met overvloedige lekkernijen die maar rond bleef gaan tijdens de repetities en het doorgronden van teksten. 

In hun huis bestond geen onderscheid tussen kinderen en volwassenen. In hun huis bestond geen onderscheid tussen Arnhemse luidruchtige kakkers, progressieve tegendraadse types en stille wateren. Willem-Paul gaf ze allemaal vleugels op het podium. Heeft hij ooit gezegd dat iemand iets verkeerds deed? Welnee, hij zei dan dat het ook anders kon en deed daarna een inspirerende voorzet. Emmastraat 12 vormde voor generaties een huis van licht. ‘Willem-Paul is nog steeds waar het licht is’, weerklonk het troostend tijdens de herdenkingsdienst.