‘Typisch Vites. Speel je zo’n prachtig seizoen. En dan mag het publiek erbij en wordt het weer bagger’

Gisteren in GelreDome was het weer een paar keer raak. Net na de wedstrijd (Vitesse 0 Willem Ⅱ 3) de eerste prikkende vinger op mijn borst. ,,Waarom stelt die kale Duitser zijn tweede elftal op? Schrijf daar maar eens een kritisch stuk over. Anders doe ik het zelf, via een ingezonden brief.”

Intrigerend om te zien hoe snel het Arnhemse publiek, geholpen door een dramatische prestatie, weer in zijn oude vertrouwde nuilende (lees: mopperende) rol kroop.

Wij Vitesse-supporters zijn als de echtgenoot die anderhalf jaar van huis is geweest, en amper een kwartier na de eerste omhelzing met zijn vrouw begint te zeiken dat de piepers als vanouds te hard gekookt zijn en de spruiten juist te zacht.