Veluwse mezenkuikens breken pootjes door kalktekort in bossen

Van der Burg ontdekte de teloorgang van de vogels in recent onderzoek, dat hij deze week publiceerde in het Vakblad Natuur Bos Landschap. ,,Als we zo doorgaan, verlaten de laatste spelers het veld. Dan wordt het stil in het bos." Hij roept op tot harde maatregelen, net als de Vogelbescherming. 

De overvloed aan stikstof is niet alleen funest voor het skelet van vogels, het zorgt er ook voor dat bijvoorbeeld eikenbomen afsterven door het gebrek aan essentiële voedingsstoffen in de grond. Daarnaast heeft het invloed op roofvogels en insecten, en is er bij een derde van de eieren van de koolmezen sprake van een veel te dunne schaal, waardoor ze indrogen. 

In de jaren 80 en 90, toen er sprake was van zure regen, was er in Nederland ook al de nodige ophef over het gebrek aan kalk in onze bossen, met spontane botbreuken en dunne schalen tot gevolg. ,,Ik dacht dat het achter ons zou liggen. Maar dit jaar is het écht erg", vertelt Van der Burg. ,,Ik vrees dat het weer net zo erg is als in de jaren 90." 

Verzuring ontstaat naast stikstof ook door de uitstoot van zwavel. Dit laatste is sinds de jaren 90 verminderd. Maar de intensieve veehouderij is toegenomen, met meer stikstofvervuiling (bijvoorbeeld door ammoniak uit mest) tot gevolg. 

Op korte termijn is het volgens Van der Burg een oplossing om de bodem te bekalken met grove korrels die vogels kunnen eten. Op lange termijn is dat echter 'dweilen met de kraan open'. ,,De bron van het probleem moet worden aangepakt om de droge, voedselarme ecosystemen weer te herstellen. Koolmeesjongen moeten weer op eigen benen kunnen staan."