Test Fiat Panda Sport: luiaard in een sportief jasje

Fiat Panda Sport 1.0 Hybrid (70 pk/51 kW), vanaf €15.485

Dat de compacte Panda een prima basis vormt voor een sportievere versie, bewees Fiat al eens in 2006 met de Panda 100HP: dankzij een verlaagd onderstel, agressievere styling en een gekieteld motortje met – inderdaad – 100 pk was dat een piepklein pretpakketje. Met die auto in het achterhoofd zijn de verwachtingen voor de nieuwe Panda Sport dan ook hooggespannen.

Aan z’n uiterlijk ligt het niet: net als toen pakt Fiat op een overtuigende manier uit met grotere sportwielen met een (voor kleine auto’s) flink formaat van 16 inch, anders ontworpen bumpers en heuse rode remklauwen. Het interieur is voorzien van aangepaste bekleding met rode en titaniumkleurige details. De Panda biedt een handige koppeling met je smartphone en genoeg zit- en bagageruimte. Maar hij loopt achter bij de concurrentie met zijn achterbank die niet in delen omklapbaar is.

Dat de huidige generatie Panda al sinds 2012 meeloopt, zie je ook in de veiligheid terug. De officiële onderzoeksinstantie EuroNCAP voerde in 2018 voor het laatst botsproeven uit met dit model met als uitkomst: nul (!) sterren.

In het rijgedrag toont deze Panda zich wél veilig en betrouwbaar, maar hij is alles behalve sportief. De driecilinder ‘FireFly’-motor wordt ondersteund door een kleine elektromotor – vandaar dat ‘Hybrid’ in de naam – maar levert niet meer dan 70 pk (51 kW). Nergens voel je het kittige enthousiasme dat de 100HP zo vermakelijk maakte: in plaats van gretig in de toeren te klimmen, voelt het in deze Sport alsof je constant de handrem een beetje hebt aangetrokken. Dat is een logisch effect van Fiats pogingen om de Panda zuinig te maken (en dat lukte aardig: testverbruik ruim 1 op 16), maar het luie karakter is een domper op de feestvreugde. 

Plus
+ Verrassend ruim. 
+ Redelijk zuinig. 
+ Handige smartphone-koppeling. 
+ Prima weggedrag. 

Min
- Slechte crashtest-score. 
- Matige motorprestaties. 
- Achterbank niet deelbaar. 
- Geen automaat leverbaar

Eindcijfer
6,1

Conclusie
Aan onhandige details en nul sterren in de EuroNCAP-crashtest merk je dat de Panda op leeftijd raakt. De motorprestaties van deze Sport vallen tegen. Zijn ‘sportieve’ details zitten er helaas alleen voor de vorm.

Waar je hoopt op een spannende sprint in de Giro d’Italia, krijg je een rustig fietstochtje door het centrum van Rome. Er is genoeg om van te genieten, maar spannend of sportief is anders.

Het feit dat de huidige generatie Panda al sinds 2012 meeloopt, zie je terug in de crashtest-score. De officiële onderzoeksinstantie EuroNCAP voerde in 2018 de meest recente botsproeven uit met het model en dat leverde een overall score op van nul sterren. Dit heeft onder meer te maken met de afwezigheid van actieve veiligheidssystemen, maar ook met een passagierscompartiment dat bij een botsing bovengemiddeld veel vervormt. Mede hierdoor lopen inzittenden van een Panda volgens de organisatie meer risico op verwondingen dan in modernere concurrenten zoals de Hyundai i10, die drie sterren scoort.

Dat de nieuwste Fiat 500e recent overigens wél de volle vijf sterren scoorde, onderstreept dat de slechte score van de Panda waarschijnlijk voor een belangrijk deel aan zijn hogere leeftijd te wijten is.

Het rijgedrag van de Panda voelt juist heel rustig en veilig. Voor zo’n klein model gedraagt de Sport zich mooi stabiel en volwassen, terwijl hij zich ook tijdens plotselinge uitwijkmanoeuvres niet van de wijs laat brengen. Daarbij is de remweg ook mooi kort. 

De (mild) hybride aandrijflijn van deze Panda Sport blinkt niet uit door zijn prestaties: de sprint van 0 naar 100 kilometer per uur neemt maar liefst 13,9 tellen in beslag, terwijl zijn topsnelheid volgens Fiat op 164 kilometer per uur ligt. Het gevoelsmatige gebrek aan kracht komt omdat de 1.0 FireFly-motor zijn maximale kracht pas loslaat bij 6000 toeren per minuut.

Als je naar de schakelindicator op het dashboard luistert, kom je werkelijk nooit in de buurt van die toeren. Het pijltje omhoog, dat aangeeft dat je mag opschakelen van de Panda, verschijnt al heel snel. Daardoor rijd je al snel in de vijfde versnelling bij 50 kilometer per uur. In dat geval is de motor opvallend vrij van trillingen, waardoor je in redelijk comfort constante snelheden kunt aanhouden, maar zodra je wilt versnellen moet je onherroepelijk een paar versnellingen terug.

Ook qua rij-ondersteuning begint de Panda achter te lopen: zo is er geen cruise-control leverbaar, kan de Sport niet worden uitgerust met een actieve rijstrookhulp en is er geen automaat beschikbaar.

Op praktisch vlak is er eveneens genoeg te klagen: omdat de achterbankleuning alleen in één geheel kan worden omgeklapt, is de flexibiliteit van het interieur matig. Zo kun je dus niet op pad met grotere spullen én een kinderzitje op de achterbank, terwijl dat in veel concurrenten tegenwoordig wel kan. Irritant en onbegrijpelijk dat Fiat dit niet standaard inbouwt. 

In ons uitgebreide dossier Autotest vind je alle eerder verschenen tests.