Marco Boosten van Stichting Probos is een van de initiatiefnemers. Hij schetst hoe groot het probleem is. ,,Ik denk dat alle Nederlandse gemeenten er inmiddels last van hebben, misschien met uitzondering van de Wadden. De bestrijding van de duizendknoop kost nu al duizenden tot wel tienduizenden euro's per gemeente. Als er niks gebeurt, wordt dat nog veel meer. Misschien wel tonnen of zelfs miljoenen.”

Aziatische duizendknopen, waarvan de Japanse de bekendste is, verspreiden zich de laatste jaren snel. Ze staan in bermen, in tuinen, in natuurgebieden en in stadsperken. De effecten zijn desastreus. Ze groeien zo snel en worden zo groot (enkele meters hoog) dat ze andere soorten het leven ontnemen. Ook zijn er gevaren voor de verkeersveiligheid, omdat ze het zicht van verkeersdeelnemers beperken. De duizendknoop is zo sterk dat hij dwars door beton en asfalt heen groeit. Uitroeien is heel lastig.

Daarom ontwikkelt Probos samen met de bedrijven Aequator Groen&Ruimte en Geofoxx  een landelijk protocol, dat medio volgend jaar te raadplegen moet zijn via www.bestrijdingduizendknoop.nl. De bedoeling is dat gemeenten en terreineigenaren zich daar allemaal aan gaan houden. Het project wordt gefinancierd door de provincies Gelderland, Noord-Brabant en Utrecht en een aantal gemeentes en waterschappen. 

,,We werken bijvoorbeeld aan een standaard bestek-tekst, die iedereen die grond bouwrijp maakt in het bestek moet opnemen. Daar staat dan precies in hoe om te gaan met de duizendknoop. Ook voor maaibeheer komen uniforme richtlijnen. Het is de bedoeling dat uiteindelijk iedereen die een schoffel vast heeft of op een maaimachine zit, weet wat hij moet doen.”

Ook wie thuis een Japanse duizendknoop in zijn tuin vermoedt, moet voorzichtig zijn. De resten ervan mogen absoluut niet in de gft-bak, omdat ze dan weer in de natuur terecht kunnen komen. Beter is het om ze bij het restafval te doen. Dat wordt verbrand, en dan is de duizendknoop echt de wereld uit. 

_{(Tekst loopt door onder de foto)}

Boosten denkt niet dat het nog mogelijk is om de duizendknoop uit te roeien. ,,Dat is inmiddels een brug te ver. Maar als we er nu goed mee aan de slag gaan, is het nog wel mogelijk om de wildgroei te beheersen. We moeten beginnen met haarden die het kleinst zijn. Die zijn het makkelijkst op te ruimen, dat is ook het goedkoopst. Daarna verdienen de duizendknopen die overlast veroorzaken prioriteit, bijvoorbeeld omdat ze op een gevaarlijke plek voor het verkeer staan.”

Eerder werd ook geopperd om de duizendknoop toe te voegen aan de Unielijst, een lijst van de EU met verboden planten. Hoewel het onkruid in meerdere landen tot problemen leidt, staat-ie niet op die lijst. De reden is dat het onkruid al zo ver verspreid is, dat het volgens Brussel niet reëel is om te verwachten dat elke terreineigenaar in staat is om de plant te verwijderen.

In Deventer woekerde de Duizendknoop zo erg dat een bouwplan ernstige vertraging opliep: