'Ik heb hem. Oh, ik ben zó goed,' joelt een klein stipje vanuit de verte. Buiten adem komen we dichterbij. Daar hurkt de Kroatische boerin Radmila Karli met een joekel van een zwarte truffel in haar hand. Zweet druipt van haar gezicht. Ze snuift diep. 'Hij ruikt goed. Perfect, geweldig.'

Echt? Dat willen wij ook weleens constateren. Maar voordat wij aan het zwarte goud kunnen snuffelen, stuift onze leermeesteres er alweer vandoor. Het duurde welgeteld één belachelijk snel sprintje voor we doorhebben hoe het jagen op truffels precies in zijn werk gaat. Het blijkt topsport. Radmila keek bij aankomst al zo meewarig naar onze teenslippers. 'Hebben jullie niks anders bij jullie?' vroeg ze. 'Ja, ballerina's. Hoezo?' Hierom dus.

We klauteren heuveltje op, heuveltje af, door een dichtbegroeid bos dat al ruim 100 jaar bekend staat om zijn vruchtbare grond voor truffels. Op de paden lopen we nauwelijks, want truffels - zo blijkt - hebben de onaangename gewoonte om op lastig bereikbare plekken te groeien. Zoals op een steile helling, waar Radmila op haar zwarte bergschoenen naar beneden dendert. Ze sprint achter Cnko aan, haar oudste hond maar nog altijd gezegend met de beste neus van de regio.

Stofwolk
Carla, die zojuist nog in een stofwolk van de wegsprintende boerin hapte, zet nu de achtervolging in. Voor ze het weet staat ze niet meer op twee benen, maar schuift ze ondersteboven de berg af. Gierend van de lach kijkt Hanneke naar haar wapperende witte rokje. Ze ziet Carla landen, vlakbij de plek waar Candy met haar pootjes driftig in de aarde wroet. De hond met het pluizige permanentje is een kwaliteitstruffel op het spoor, kan niet missen.

Radmila duwt het beestje opzij en drukt een schep in handen van Carla. 'Graaf jij hem maar uit.' Carla begint enthousiast en bikt de truffel vrijwel meteen doormidden. 'Geeft niet,' mompelt de boerin zonder overtuiging. Daar gaat haar winst. Eén gave truffel van een paar centimeter omtrek is een tientje waard. Een kilo levert doorgaans 300 euro op. Voor de veel zeldzamere witte truffel wordt zelfs 500 tot 2000 euro neergeteld. Geen wonder dat hier in het gehucht Paladini in de provincie Istrië, waar ook de familie Karli woont, ruim dubbel zo veel honden als bewoners zijn te vinden.

Radmila kan het weten. Al sinds haar 10de trekt ze het bos in. Als klein meisje met haar vader, later met dochter Ivana op de rug. Altijd is ze gewapend met een schop en een groen boswachtersgiletje waarvan de zakken op een goede dag bol staan van het gevonden 'zwarte goud'. Nooit staan haar ogen stil. Ook nu niet. Als haar drie speurneuzen Candy, Betty en Cnko alle drie een andere kant opstuiven, ontsnappen ze geen van allen aan haar aandacht.

Goudkoorts
'Neeeee,' brult ze, als ze ziet hoe Candy aan iets knabbelt. Ze neemt een snoekduik, trekt de bek van het hondje open en plukt een flinke truffel uit haar keel. 'Hebbes. Deze is voor mij. Alleen voor mij,' zegt ze tevreden. Dit is echte goudkoorts.

Hanneke is inmiddels ook aangestoken. Ze stormt op Betty af, die het onmiddellijk op een drafje zet om op veilige afstand haar truffel naar binnen te slokken. Zielstevreden kijkt ze op. 'Zoek je eigen paddenstoel,' ziet Hanneke haar denken.

Sterallures
De jacht staat of valt met een goed getrainde hond, die als jong beestje elke dag truffels te eten krijgt. Eenmaal verslaafd aan de aardse geur en de typische smaak, worden ze losgelaten in het bos. Soms met succes, zoals snuffelkampioen Cnko zo vaak heeft. Zij ruikt truffels tot een meter onder de grond. Maar Nika, de bruine lobbes van de familie Karli, heeft inmiddels sterallures. Zij is gek op de peperdure delicatesse, maar vertikt het om op jacht te gaan.

De familie heeft alleen maar teefjes in dienst, vertelt dochter Ivana die in de zomers toeristen ontvangt. 'Vrouwen hebben een betere concentratie. Net als in het echte leven,' knipoogt ze. Het is niet helemaal waar, want haar oudere broer Ivan - 'mijn ouders zijn zeer creatief in het verzinnen van namen' - deed zijn mooiste vondst al op zijn 13de: een witte truffel zo groot als een tennisbal. De jongen smeekte zijn moeder die dag om alleen het bos in te mogen. Na een halfuurtje belde hij al op, om over een monstervangst te vertellen. Het ding was maar liefst 700 euro waard. 'Ik heb er een fiets van gekocht,' vertelt Ivan. Hij grijnst breed. 'Nu zou het geld waarschijnlijk op gaan aan feesten, maar ik heb nooit meer zo'n grote gevonden.'

Zijn moeder lijkt dat vandaag tot haar persoonlijke missie te hebben gemaakt. In onze boswachtersjasjes prijken inmiddels vijftien zwarte truffels, maar Radmila is er alweer vandoor. ,,Dit is een goede dag, dit is een goede dag,'' horen we haar op een puntje van een berg jubelen. Bij terugkomst blijken we een mandje vol te hebben 'gejaagd', goed voor ruim 50 euro. Als Carla opmerkt dat wij haar 'konijnenpootjes' zijn, oftewel geluk brengen, kijkt de truffelkoningin een beetje verbaasd op. Dit heeft ze vooral aan zichzelf te danken. Ze klopt op haar turbo dijen. 'Dit vereist jarenlange training.'

Onze campermeiden moeten elke week twee opdrachten vervullen. Bier drinken bij de burgemeester van een Beiers dorpje, abseilen of.... nou ja, alle ideeën zijn welkom. Henry gaat via Oostenrijk en Tsjechië richting Duitsland. Mail naar: camper@ad.nl.