Family-alert! Ik maak me, opvoedkundig gesproken, een beetje zorgen. Over die kleine kinderen die netjes gekleed met hun ouders het terras van een restaurant komen opgewandeld. Lachend en iedereen toeknikkend gaan ze aan tafel en daarna krijgen ze van hun ouders een koptelefoon, die over hun staartjes of allerschattigste modelletjes haar wordt geschoven.

Geheel afgesneden van de omgeving zitten ze dan te staren op hun iPad of mobiele telefoon en de rest van de avond hoor je ze helemaal niet meer. Zo kunnen de ouders ongestoord eten, of zelf appen en Facebook checken. De kinderen schuiven, al kijkend op hun schermpje, een pastaatje naar binnen.

De wat oudere kinderen slenteren – kijkend op hun iPhone en met oortjes in – achter hun ouders het terras op en brommen dan soms iets: ‘Coca Cola!’, ‘NEE! Pizza zonder kaas!’ en ‘Mag ik van tafel? … Ik ga toch’.

Als het de kinderen toch te veel wordt, dan mogen ze – vooral de Engelse monstertjes – van hun inmiddels iets aangeschoten ouders de iPhone laten rusten en lekker tussen de andere tafels op het terras gaan rennen. Tot de ijsjes arriveren, nadat de kinderen daar nog eens schreeuwend om hebben gevraagd: ,,Mum! Where’s my ice-cream?’’