Homopaar Stefano Franke en Arnout Janssen (links) moesten baby Hayley afstaan. © Reinier van Willigen

Draagmoeder reageert: Hayley hoort bij ons, haar ouders

Stefano Franke en Arnout Janssen bleken niet de vader van hun dochter Hayley. De draagmoeder zegt dat ze nog steeds niet kan geloven dat haar eigen man de vader is. ,,Dit was geen voorbedachte rade.”

Mandy de Jong 23-05-17, 06:22 Laatste update: 13:54

Hayley is weer thuis in een ander huis. Een kleine meid met een prachtige volle haardos in een roze pakje. Tevreden ligt ze in de armen van haar moeder. Zoekend naar een tepel. ,,Ze moet nog heel erg wennen dat ze nu geen flesje meer krijgt”, zegt Kimberley*. 27 jaar is ze, een jonge moeder van drie kleintjes. ,,Ze zijn 2,3 en 4 jaar oud.”

Het moest een grap zijn. Ook wij wisten niet beter dan dat Stefano de vader was
Moeder Kimberley

Hayley moet wennen aan de borstvoeding en haar nieuwe ouders. De afgelopen twee weken was de baby nog bij haar wensouders Stefano Franke en Arnout Janssen. Maar het homostel uit Enschede verloor hun Hayley afgelopen zaterdag, nadat uit dna-onderzoek bleek dat het meisje niet van Stefano was. Hayley is van Tom*, de man van de draagmoeder. Kimberley en haar man wilden hun eigen kind houden en kregen er ineens een vierde bij.

Er was volgens beide partijen geen enkele aanleiding voor zo'n onderzoek, maar op aanraden van de Raad voor de Kinderbescherming is er toch een test uitgevoerd. De jonge moeder kan het nog niet bevatten. ,,Het moest een grap zijn. Ook wij wisten niet beter dan dat Stefano de vader was.”

Klik

Kimberley bedekt haar blote borst en knuffelt Hayley. Ze lijkt op de andere kinderen toen ze klein waren: allemaal zo’n zelfde volle haardos. Dat ultieme oudergeluk, die onvoorwaardelijke liefde, gunde ze Stefano en Arnout ook, vertelt ze. ,,We leerden elkaar via een facebookgroep kennen.”

Na wat berichten over en weer via whatsapp volgde een afspraak bij hun thuis in Denekamp. Er was direct een klik. Voor hun levensveranderende daad ontving het stel een gift plus een onkostenvergoeding voor de zwangerschap. Over dat geld willen beide partijen het niet meer hebben. Kimberley vertelt wel zonder gêne dat ze ovulatietesten deed, haar cyclus volgde en precies wist wanneer ze op haar vruchtbaarst was. ,,En dan gingen we elkaar berichten. Ik ontving de sperma en bracht dit zelf met een spuitje naar binnen.” Seks met haar eigen man gebeurde op de minst vruchtbare momenten en altijd met condoom. ,,We hebben er alles aan gedaan om ervoor te zorgen dat alleen Stefano de vader kon zijn.”

De vaders in spe berichtten in een persoonlijk blog over de zwangerschap alsof ze de kleine zelf droegen. Foto’s van de twintig weken echo, bezoekjes aan een advocaat en natuurlijk aan babywinkels: alles werd gedeeld. ,,Zo bijzonder en awesome dat het gebeurt en dat er zulke bijzondere mensen in de wereld zijn die het in zich hebben mensen te helpen’', schreven ze. Dit was de enige weg om hun kinderwens te vervullen, want een ivf-traject voor homostellen in Nederland is niet mogelijk. Kimberley: ,,Ze hebben hier negen maanden naartoe geleefd. Wat doen we ze aan?"

Groot geluk

Kimberley begrijpt de boosheid van de wensouders. ,,Maar dit was echt geen voorbedachte rade. Je moet harteloos zijn als je iemand zo’n groot geluk af kunt pakken. Dan ben je ziekelijk.”

Als ze dit hoort, hoop ik niet dat anderen zeggen dat ik haar van twee mannen heb afgepakt
Moeder Kimberley

Kimberley vertelt ook dat ze zelf helemaal niet verlangde naar een vierde kindje, dat haar gezin met drie gezonde kinderen compleet was. Halverwege de zwangerschap speelden haar moedergevoelens op en waren er even twijfels. Kimberley wilde haar kind wel afstaan, maar kón ze het ook? ,,Na de bevalling viel alles op z’n plek”, zegt ze. Stefano, Arnout en hun dochtertje Hayley: zo moest het zijn.

Totdat duidelijk werd dat Hayley helemaal niet van Stefano was. Haar man Tom heeft het zwaar, vindt het moeilijk dat de mannen hun persoonlijke verhaal op straat hebben gegooid. ,,Deze mensen hadden een speciaal plekje in mijn hart. Ik heb tot zaterdag nog gedacht dat Hayley bij hen moest blijven.” Zijn verstand sprak, niet zijn gevoel. ,,Mijn gevoel zegt dat Hayley bij haar ouders moet zijn. Ik vecht voor mijn kinderen. Ook voor Hayley.”

Nadat de rechter er afgelopen vrijdag naar heeft gekeken, is dat niet meer nodig. Wel staan ze onder toezicht van jeugdzorg. ,,Want we moeten dit nog een plekje geven.” De levens van twee gezinnen en al hun familieleden hebben een bizarre wending gekregen. Terwijl Kimberley haar hongerige dochter weer naar de borst brengt, vraagt ze zich af welke gevolgen dit verhaal voor haar onschuldige meisje heeft. ,,Als ze dit hoort, hoop ik niet dat anderen zeggen dat ik haar van twee mannen heb afgepakt.”

Gegund

Al die maanden vertelde Kimberley vol trots dat ze draagmoeder was. ,,We hebben dit gedaan om mensen gelukkig te maken. En wij hadden ze dit geluk zó gegund.” Op de vraag of Kimberley en Tom weer voor het draagmoederschap zouden kiezen, schudden ze hun hoofd. ,,Het is heel mooi dat de mogelijkheid er is, heel mooi dat je een droom waar kunt maken. Maar weet waar je aan begint.”

*De namen Kimberley en Tom zijn gefingeerd vanwege hun privacy.