Er worden onnodig veel kinderen gediagnosticeerd met ernstige lees- en rekenproblemen, zegt dyslexiehoogleraar Anna Bosman van de Radboud Universiteit in Nijmegen. Ze onderzoekt het fenomeen dyslexie al sinds 2007 en komt maar tot één conclusie: dyslexie is een gevolg van slecht onderwijs. ,,Er wordt gewoon te weinig geoefend,'' zegt ze.
,,Kinderen moeten de spellingregels goed in hun hoofd hebben. Bijvoorbeeld dat een g-klank voor een 't' vrijwel altijd een 'ch' is en geen 'g'."

Tafels kennen
Er moet ouderwets gestampt worden met een juf of meester voor de klas die de instructies geeft. ,,Elke dag een dictee.'' Voor dyscalculie - rekenblindheid - geldt hetzelfde, stelt Bosman. Het ontbreekt aan basisvaardigheden: optellen, vermenigvuldigen, de tafels kennen. Tijdens een intensieve rekentraining van zes weken gingen de vijftig leerlingen die aan een onderzoek van Bosman meededen gemiddeld met anderhalf jaar vooruit. ,,Vrijwel alle leerlingen zijn in staat om deze basisvaardigheden te verwerven.''

De cijfers zijn zorgelijk. Op sommige middelbare scholen staat 30 procent van de leerlingen te boek als dyslectisch. Als kinderen moeite met lezen of rekenen hebben, zegt Bosman, wordt de oorzaak bijna altijd bij het kind gezocht. We vergeten te checken of er wel goed onderwijs is gegeven.''  Uit haar studies blijkt dat met wetenschappelijk onderbouwde methodes kinderen met sprongen vooruitgaan. ,,Ik vraag me zelfs af of dyslexie wel bestaat."

Lees verder onder de foto.