Elke week 24 aangiften wegens verkrachting

Ongeveer een op de drie slachtoffers besluit toch geen aangifte te doen, nadat ze op het politiebureau wordt gewezen op de gevolgen die kunnen voortvloeien uit een politieonderzoek en rechtszaak. Zij zien op tegen een mogelijk weerzien met hun belager of het opnieuw tot in detail moeten vertellen wat er is gebeurd.

Niet verplicht
'Wij zullen bij zedenzaken een slachtoffer niet per definitie aanraden aangifte te doen. Niet iedereen wil dat hele proces doormaken,' zegt Bauke Stelma, zedenspecialist bij de politie. 'Het is niet verplicht. We hebben altijd een informatief gesprek met slachtoffers. Dan blijkt dat niet iedereen dat wil. Sommigen hebben hulp nodig, dan verwijzen we door.' Slachtofferhulp Nederland stimuleert zedenslachtoffers wél tot het doen van aangifte. Al is het maar voor de vergelding of om de kans te verkleinen dat een dader opnieuw de fout ingaat. Woordvoerder Laura Elsenaar: 'Het kan voor de verwerking heel belangrijk zijn als slachtoffers zelf de controle nemen. Je komt voor jezelf op en de schuld komt terecht waar die hoort: bij de dader.'

Acht keer hoger
Het aantal zedenslachtoffers dat niet naar de politie stapt, is hoog, zo weten hulpinstanties op basis van hun ervaringen. Hun inschatting wordt onderschreven door onderzoeksinstanties.

Het WODC becijferde in 2005 dat het aantal slachtoffers van verkrachting acht keer hoger ligt dan het aantal aangiften. En uit CBS-cijfers van enkele jaren geleden blijkt dat van slechts 11 procent van alle zedendelicten melding wordt gemaakt. En daarvan leidt slechts 3 procent tot aangifte.