Ernstig zieke Martijn vecht voor zijn huis

Martijn Kloosterman woont al 20 jaar in een Bredase woonvoorziening. Hij is de enige bewoner die na de renovatie van het pand niet mag terugkeren. Alleen de rechter kan hem nog helpen.

Peter Ullenbroeck 12-04-17, 07:06

Als ze me dit afpakken, wat houd ik dan nog over? Ik wil hier gewoon niet weg
Martijn

Volgens de artsen zou hij hooguit 17 worden. Maar Martijn Kloosterman die lijdt aan de spierziekte Duchenne, vierde een tijdje terug zijn 40ste verjaardag. Ondanks zijn lichamelijke beperkingen woont hij naar volle tevredenheid in een speciale woonvoorziening in hartje Breda.

Nog wel. Want de aan een rolstoel gekluisterde en van beademingsapparatuur afhankelijke Martijn heeft van de eigenaar van de woonvoorziening, de Brabantse zorginstelling Amarant, te horen gekregen dat er voor hem geen plaats meer is in de woonvoorziening. Het verouderde complex krijgt namelijk een opknapbeurt en daarna wordt alles anders.

Alle bewoners hebben te horen gekregen dat ze tijdelijk even moeten verhuizen en daarna weer mogen terugkeren. Behalve Martijn, want voor hem is er na de renovatie geen plaats meer op zijn vertrouwde, opgeknapte woonstekje. Reden: Martijn heeft door zijn beademingsproblemen te veel medische zorg nodig en die zegt Amarant hem in de woonvoorziening niet te kunnen bieden.

De stoere, heavymetalfan Martijn - baard, tatoeages op beide armen - is ten einde raad. ,,Hier heb ik mijn vriendenkring. Kan ik, ondanks de beperkingen die ik heb, nog zo goed en zo kwaad mogelijk mijn eigen leven leiden. Als ze me dat afpakken, wat houd ik dan nog over? Ik wil hier gewoon niet weg.''

Taxi

Amarant heeft Martijn een plaats aangeboden in een instelling in Goirle, een dorpje bij Tilburg op zo'n halfuur rijden van Breda. Een moderne voorziening, waar de medische zorg voor mensen als Martijn optimaal is. En dat het buiten Breda is? Ach, daar is wel een mouw aan te passen. Desnoods zetten we een taxi voor je in, krijgt Martijn te horen.

Maar die weigert. Hij stelt voor desnoods naar een andere woonvoorziening in Breda te willen verhuizen, maar dat stuit op verzet van Amarant. De zorg in die woonvoorziening zou te veel van het personeel vergen.

Na het zoveelste vruchteloze gesprek besluit Martijn het hogerop te zoeken. Hij stapt naar de rechter. Gistermiddag diende de zaak bij de rechtbank in Breda.

,,Amarant zegt: het is slikken of stikken. Je gaat verhuizen. Dit is je nieuwe woning'', houdt Martijns advocaat Peter Schouten de rechter voor. Hij pleit voor de inzet van een een onafhankelijk deskundige die met beide partijen nagaat of er echt geen mogelijkheid is dat Martijn met voldoende medische zorg in Breda kan blijven wonen.

Onmogelijk

Als je een woning huurt, kunnen ze je er toch ook niet zomaar uitzetten?
Ouders van Martijn

Maar dat is onbespreekbaar, stelt Sebastiaan Garvelink, de raadsman van Amarant. Volgens hem kan het onmogelijk zo zijn dat een cliënt van een zorginstelling bepaalt waar hij of zij wil wonen. Dat is aan de instelling. ,,Waarbij zoveel mogelijk rekening wordt gehouden met de wensen van de client.''

De ouders van Martijn, Theo en Willy, die samen met een aantal vrienden van Martijn de zitting bijwonen, snappen er na afloop niets van. ,,Als jij een woning huurt, dan kan een corporatie na twintig jaar toch ook niet zomaar zeggen: je moet eruit. Wat hier gebeurt, is toch precies hetzelfde?''

Ze hebben het er moeilijk mee. Hun tweede zoon, Remco, overleed ruim tien jaar geleden op 27-jarige leeftijd. Ook hij had Duchenne. ,,Gelukkig hebben we Martijn nog. En we zien dat hij in Breda gelukkig is. Waarom moeten ze hem dat afpakken?''

Hoop

Toch is er nog hoop. Want aan het einde van de zitting neemt plotseling Marc Bindels, lid van de raad van bestuur van Amarant, het woord. Hij heeft een dag eerder nog eens overleg gehad met een andere zorginstelling in Breda, Stichting Elizabeth Breda, zo vertelt hij.

Deze stichting had eerder aangegeven de zorg van Martijn in Breda wel te willen overnemen, maar dan zou Martijn naar een minuscuul kamertje moeten verhuizen en dat is, als je in een flinke rolstoel zit, bijna ondoenlijk. ,,Maar'', zegt Bindels, ,,ze hebben me nu gezegd dat er mogelijk meer ruimte beschikbaar komt, als Martijn tenminste wil.'' Die wil maar al te graag. ,,Als dit lukt dan zou dat wel heel mooi zijn'', lacht hij.

Zijn advocaat reageert iets zuiniger. ,,Eerst maar eens zien waar ze mee komen.'' Mochten beide partijen er toch niet uitkomen dat doet de rechtbank uiterlijk vrijdag 21 april uitspraak.