Familie Esmee (14) ontdaan: Olivier van de G. gaat in beroep tegen zijn straf voor doden van tiener

Op 30 december 2021 was Esmee ‘s avonds niet op tijd thuisgekomen en werd zij als vermist opgegeven bij de politie. Haar levenloze lichaam werd op oudejaarsdag door voorbijgangers gevonden in een parkje in Leiden.

Van de G. maakte volgens de rechter op ‘afschuwelijke wijze’ door verwurging een einde aan het leven van een meisje dat nog een heel leven voor haar had. De man en het meisje hadden ook een ongeoorloofde seksuele relatie, waardoor hij is veroordeeld voor ontucht.

Volgens het advies van de psychiater en psycholoog is de Leidenaar verminderd toerekeningsvatbaar. Zo is er een groot risico op herhaling van de ontucht en moet hij worden behandeld. De rechtbank legde daarom naast de gevangenisstraf tbs met dwangverpleging op, de zwaarste vorm van tbs. De man heeft een persoonlijkheidsstoornis en een zogenoemde parafiele stoornis: een seksuele voorkeur voor twaalf- tot zestienjarigen.

Van de G.’s advocaat Job Knoester had ervoor gepleit om de op te leggen gevangenisstraf zo kort mogelijk te houden, zodat de behandeling in een tbs-kliniek zo snel mogelijk kan beginnen. De rechtbank ging niet mee in dat pleidooi.

Tekst gaat verder onder de foto.

Zij wees ook het verzoek af om op een eerder tijdstip met de dwangverpleging te beginnen, zoals de 33-jarige had gevraagd. Want straf is ook vergelding, zei de rechter twee weken terug bij de inhoudelijke behandeling van de strafzaak. En bij een eerder begin van de tbs-behandeling bestaat de kans dat de opgelegde celstraf uiteindelijk wordt ingekort.

Vanuit ‘strategisch oogpunt’ wil Knoester niet op alle punten toelichten waarom hij het niet eens is met de uitkomst van de strafzaak, zegt hij. Maar in ieder geval vinden hij en Van de G. de straf te hoog, in combinatie met de opgelegde tbs.

,,Dat is een uitermate onverstandige beslissing. Tegen mijn cliënt wordt gezegd: u hebt zo’n ernstige stoornis dat daarvoor de zwaarste mogelijke behandeling nodig is, tbs, maar daarmee wachten we wel nog twaalf jaar. Dat is een innerlijke tegenstrijdigheid”, zegt Knoester. ,,Dus ondersteun ik zijn besluit van harte.” Het hoger beroep is kansrijk, volgens de advocaat. ,,Anders was ik er niet aan begonnen. Ik reken op de ratio van de raadsheren.”

Knoester zegt te begrijpen dat de beslissing bij de nabestaanden gevoelig ligt. ,,Als advocaat ben ik niet blind voor hun pijn. Voor Olivier heeft dat ook een rol gespeeld. Hij heeft er lang over nagedacht, maar ook hij vindt dat het niet klopt.”

De familie van Esmee is ‘behoorlijk ontdaan’, zegt hun advocaat Robert van der Laan. ,,Het is in ieder geval netjes dat de verdediging ons persoonlijk in kennis heeft gesteld. Voor de familie is het uiteraard een teleurstelling, zij hadden dit deel graag willen afsluiten.”

Van der Laan vervolgt: ,,De familie vindt het lastig dat de reden van het hoger beroep de strafhoogte is. Hij was niet ontoerekenbaar dus dan hoort er wat hen betreft wel een straf te volgen naast tbs. En de straf is conform de richtlijnen in dit soort zaken.”

Van de G. werd ook veroordeeld voor het wegvoeren van het lichaam van het meisje en voor het bezit van kinderporno. Bij het vaststellen van de hoogte van de straf hield de rechter er rekening mee dat de nabestaanden van het meisje diep leed is aangedaan en dat het een zaak was die de samenleving schokte. De officier van justitie eiste veertien jaar cel en tbs met dwangverpleging. Het Openbaar Ministerie gaat niet in hoger beroep.