Het is het kleine hondenuurtje bij Bello. Op een terrein vlak langs de A20 staat een arsenaal aan speeltoestellen te lonken in de zon. Zo is er een knalblauwe brug (de Porto Bello), en een wipwap (de Altena Bello), een naamloos stuk pijpleiding, en felgekleurde spartelbadjes tjokvol fris vocht. Klaar voor de komst van de keffende meute.

Klokslag 12 uur zwaait het toegangshek open en een hele trits puppy’s spurt de speelplaats op. In eerste instantie zonder al die klim- en klauterattributen een blik waardig te keuren; ze hebben slechts oog voor elkaar. Er wordt gehold, gerold, gedold, gebokst en gesprongen, maar vooral gesnuffeld aan elkaars achterste. En de eigenaren van het speelse spul zien dat het goed is. Hondje gelukkig, baasje gelukkig.