Ik nam het begrip kettingroken heel serieus en pafte alsof het einde der tijden naderde. Met alle gevolgen van dien

54.627 peuken geleden zat ik op het strand van Kaapstad te luisteren naar een podcast van de Britse goeroe Jason Vale. Mijn voeten staken in het warme zand en naast mij op de badhanddoek lag een pakje Marlboro light en blauwe aansteker, het onafscheidelijke duo waarmee ik mijn hele volwassen leven een haat-liefderelatie had. Daar wilde ik voorgoed mee breken. Ik nam het begrip kettingroken nogal serieus en pafte de laatste maanden alsof het einde der tijden naderde, met alle gevolgen van dien. Mijn huid was asgrauw, ik ontwikkelde een stel wallen onder mijn ogen waar geen concealer tegenop kon en ik stonk uit elke porie van mijn lichaam. Iedereen die commentaar had op mijn rookgedrag kreeg de wind van voren. Waar bemoeiden mensen zich mee zeg. Ik vond ze stuk voor stuk ongelooflijke aanstellers. Ik zie de vrouw naast mij op het terras nog demonstratief met haar handen wapperen toen mijn sliert sigarettenrook haar richting op ging. Doe toch niet zo kleinzerig en bekrompen, dacht ik dan.

Rokers kennen de ongemakken van de verslaving dondersgoed. Ze zijn niet gek, ze zijn verslaafd. En kampioen in recht lullen wat krom is. Als roker maak je jezelf graag wijs dat je avontuurlijk, sexy en vrijgevochten bent. Een beeld dat dankzij knappe mensen in reclames, muziekvideo’s, films en tv-series generaties lang in stand wordt gehouden. Weet je nog, Sandy uit de film Grease die van saaie burgertrut in sexy vamp veranderde, een sigaret uitdrukte onder haar kittige muiltje en de legendarisch woorden sprak: ‘tell me about it, stud’. Of Carrie, het hoofdpersonage uit mijn favoriete jaren 90-serie Sex and the city, die steevast een sigaret opstak voordat ze begon te schrijven aan haar columns. 

Die beeldvorming is cruciaal. Want zien roken, doet roken. Volgens de cijfers van het Trimbos gaat 37 procent van de jongeren voor de bijl door de beelden die ze zien op het scherm. En de cijfers in Nederland liegen er niet om. Het percentage verstokte rokers daalde de afgelopen jaren amper. Sterker nog: tijdens de coronapandemie nam het aantal rokers zelfs licht toe. Oh ironie! De noodoproep van patiënten, artsen en het KWF om per direct te stoppen met de verkoop van tabak in supermarkten en tankstations, om in ieder geval kinderen zoveel mogelijk buiten bereik van tabak te houden klinkt mooi, maar is een druppel op een gloeiende plaat. Willen we een rookvrije generatie meemaken, dan moet er een tandje bij. Bijvoorbeeld door roken in films en series te verbieden. Want wie denkt dat anno 2022 rekening wordt gehouden met de tere longetjes van personages uit series of films, heeft het mis. Uit onderzoek blijkt dat er de laatste jaren juist méér wordt gerookt op het witte doek. 

De peuk als symbool voor stoer, sexy en vrijgevochten is werkelijk de paradox van de eeuw. Geen verslaafde is vrij. Gele tanden en de geur van nicotine maken je bepaald niet sexy. Zelf had ik geen last van de walm die om mij heen hing maar mijn ex was destijds heel duidelijk over mijn liefde voor de sigaret: die peuk eruit, of ik eruit. Dus stopte ik, met hulp van Jason Vale en zijn Stop smoking in 2 hours-methode. Een absolute aanrader voor alle rokers in Nederland die zichzelf én de maatschappij verplicht zijn op z’n minst één serieuze poging te doen. 5 jaar, 11 maanden, 3 weken, 5 dagen, 15.302 euro en inmiddels 54.650 peuken geleden, heb ik geen seconde spijt.

Abonneer je op de podcast Zij Zegt

Eens/oneens? Reageren kan onderaan dit artikel. Alleen reacties voorzien van een volledige naam worden geplaatst. We doen dat omdat we een debat willen met mensen die staan voor wat ze zeggen, en daar dus ook hun naam bij zetten. Wie zijn naam nog moet invullen, kan dat doen door rechts bovenaan op onze site op ‘Login’ te klikken.