Insemineerde spermadokter met eigen zaad? 'Alsof ze verkracht zijn'

Met een kort geding proberen de donorkinderen antwoord te krijgen op de vraag of ze zijn verwekt met het zaad van Karbaat. Bijdorp was in de jaren ’80 en ’90 een van de grootste spermaklinieken. Duizenden patiënten vonden hun weg naar Karbaat, een fertiliteitsarts met ruime ervaring en een goede reputatie onder collega’s.

Tot aan het licht komt dat hij sjoemelde met donorzaad en –gegevens, de screening en het aantal donorkinderen. Het gerucht gaat dat Karbaat zelf als donor optrad. Het zijn vermoedens, halve en hele aanwijzingen. Foto’s van donorkinderen met sterke uiterlijke overeenkomsten. Sommige moeders zeggen dat Karbaat voor de inseminatie in een kamertje ernaast ‘vers zaad’ ging halen, waarvan ze vermoeden dat het van hemzelf was door ter plekke te masturberen.

,,Een walgelijk beeld waardoor het niet vreemd is dat sommige moeders lieten weten dat dit voor hen hetzelfde aanvoelt alsof zij door de heer Karbaat verkracht zijn’’, zegt hun advocaat Tim Bueters. ,,De donorkinderen willen duidelijkheid. Het liefst willen ze dat uitgesloten wordt dat Karbaat hun vader is.''

Maar de belangrijkste getuige is misschien wel Wassenaar. Karbaat vertelde aan haar dat hij ook zelf sperma doneerde en minstens 60 donorkinderen had. 

Karbaat kan niet meer getuigen, want hij overleed vorige maand op 89-jarige leeftijd, vlak voor de dagvaarding de deur uit ging. Hij weigerde altijd dna af te staan. Nog steeds is dna-onderzoek mogelijk. Via zijn wettige kinderen of familieleden, door het opgraven van zijn lichaam of via zijn spullen. Gekozen is voor dat laatste. ,,Dat is de minst ingrijpende manier om dna van Karbaat te krijgen’’, zegt Bueters. ,,We willen niet dat zijn kinderen belast worden of dat zijn lichaam moet worden opgegraven.’’

Enkele weken na zijn overlijden stonden zeven agenten bij Rita voor de deur om 27 ‘gebruiksartikelen’ met mogelijk dna-materiaal in beslag te nemen, waaronder een neustrimmer, steunkous en tandenborstel.

Karbaats advocaat, Lisette de Haan, eist namens de weduwe alle spullen terug. ,, De wijze waarop dat gebeurde, is grievend. Voor mevrouw Karbaat is het een enorme inbreuk op haar privéleven. Ze vindt de zaak ongehoord.’’

De advocate ontkent alle beschuldigingen. De familie weigert mee te werken aan dna-onderzoek, ook al zou dat definitief uitsluitsel kunnen geven. ,,Karbaat wilde het niet. Punt. Er zijn vermoedens maar er is nul bewijs dat Karbaat als donor heeft opgetreden’’, zegt De Haan.

,,Als iemand geen goede administratie heeft, wil dat niet zeggen dat hij zelf sperma geeft. Uiterlijke kenmerken zeggen helemaal niks. En of het zaad warm of minder warm is ingebracht, zegt niets over van wie het afkomstig is. Het is onlogisch dat het dus wel van Karbaat zal zijn. Het kan zijn dat de donor net langs is geweest.’’

De advocate vindt zelfs dat donorkinderen volgens internationale verdragen en rechterlijke uitspraken geen juridische grond hebben om hun afstamming te achterhalen. ,,Geen van de eisende kinderen heeft het recht om te weten wie de donor is. Wie kiest voor spermadonorschap, kiest ervoor dat de kinderen met onzekerheid zullen moeten leven.’’

Die starre houding steekt Moniek Wassenaar. ,,Ze zegt gewoon dat wij als donorkinderen geen recht hebben om te weten wie onze biologische vader is. Dat maakt me boos maar ook nóg strijdbaarder.’’