Wat wil je nog doen in je leven? Vlak nadat Danny van Brenk de diagnose kanker kreeg, stelden zijn vrienden hem de vraag die je liever pas veel later in het leven hoort. Maar de 32-jarige vader uit Heukelum wist het. 'Voetballen. Nog één potje tegen de vrienden met wie ik in een team heb gezeten.'

Zo geschiedde. Vorige maand speelde Van Brenk bij zijn voormalige club GVVV in Veenendaal, waar hij jaren op niveau speelde. Een staande ovatie volgde na de wedstrijd, die voor de gelegenheid meteen was omgedoopt tot benefietwedstrijd. Danny: 'Ik voetbalde 25 minuten aan een stuk. En dat terwijl ik net geopereerd was.' Ook zoontje Floris speelde mee. 'Die had me nog nooit zien voetballen. Dat was mooi.'

Diagnose
Ziek voelt de Heukelummer zich niet. 'Dat is meteen het verraderlijke aan deze ziekte. Net na de diagnose, in maart, voelde ik me verzwakt en lag ik veel op bed. Het was zo erg dat ik niet eens mijn dochtertje kon optillen. Maar toen de chemo aansloeg, ging dat weg. Nu voel ik me fysiek heel goed.'

En dat terwijl hij volgens artsen binnen een paar maanden overlijdt.
'Onmenselijk,' noemt Van Brenk het doodvonnis. 'Het gaat zó in tegen hoe wij in het leven staan en wat we allemaal nog willen. Deze vorm van kanker, galwegkanker in de lever, komt weinig voor. En als het voorkomt, vaak alleen bij mensen van boven de 60.'

In november voelde hij zich voor het eerst niet lekker. 'Ik was moe. Logisch, dacht ik, ik was net voor de tweede keer vader geworden. Maar toen ik ook gewicht verloor en regelmatig moest overgeven na het eten, ben ik toch naar de huisarts gegaan.''

Uitbehandeld
Inmiddels uitbehandeld, zetten Danny en zijn vrouw Charlotte alles op alles om te zorgen dat hij zijn kleine Isabelle (1) en Floris (3) nog zo lang mogelijk kan meemaken. Een specialistisch kankercentrum in New York ontvangt hem met open armen, heeft zelfs al de eerste behandeling, onder voorbehoud, ingepland.

Zodra hij het geld heeft, wordt met een pomp direct chemo in de lever gespoten. Dat moet maandelijks gebeuren. Het is de enige behandeling die perspectief biedt, maar het gaat flink wat geld kosten: zo'n anderhalve ton voor het plaatsen van de pomp, de rest voor maandelijkse chemotherapie, de reis, het verblijf en de overige behandelkosten. Van Brenk: 'Dit kan alleen in New York, nergens anders.'

Dat Nederlandse verzekeraars de Amerikaanse specialisten niet betalen, vindt hij 'jammer'. 'Boos? Ik vind dat iedereen recht moet hebben op de beste behandeling. Ik probeer nu alle negatieve energie te blokkeren. Ik heb het voor iets anders nodig nu.' Hij, zijn vrouw, vrienden en collega's hebben al bergen verzet. 'Als kankerpatiënt moet je heel assertief zijn. Zelf uitzoeken wat het beste voor je is, waar de beste specialisten zijn.'

Ziekenhuizen kijken beperkt, binnen hun eigen kaders, merkte hij. 'Gelukkig wees de chirurg in het UMC in Utrecht, die zelf in New York heeft gewerkt, me op dat Amerikaanse behandelcentrum.'

Kennnis maken
Het gezin vloog al eens heen en weer, om kennis te maken met de oncologen. Vorige week ging de site van de door hem en zijn vrouw opgerichte stichting Danny's Hope 4 Life online. In 24 uur stond al bijna 20.000 euro op de teller. 'Het is bijzonder om te zien dat mensen die ik niet ken 100 euro overmaken.'

De meeste steun komt van zijn vrienden en collega's. 'Zij nemen ons veel werk uit handen.' Immers, Van Brenk zelf moet volgens de artsen genieten van de tijd die hij nog heeft. 'Dat doe ik ook. Genieten, dat zit in kleine dingen. We hebben laatst nog een ballonvaart gemaakt, die had mijn vrouw gewonnen. En we zijn een weekje naar Spanje gegaan. Éven geen ziekenhuizen.'

www.dannyshope4life.nl