Slats kwam even na middernacht Nederlandse tijd aan bij het eiland Antigua. In het donker, opgewacht door honderden mensen. Hij verbleef een maand in zijn eentje op de oceaan, voornamelijk roeiend en heel af en toe etend en slapend. Als de Wassenaarse aannemer het moeilijk had, dacht hij aan zijn moeder, die ernstig ziek is, en putte daar kracht uit. ,,Zij heeft het veel zwaarder dan ik”, vertelde hij. ,,Ik heb haar elke dag een paar minuten vanaf de zee aan de telefoon gehad. Het werkte naar twee kanten. Op momenten dat zij er doorheen zat, dacht zij weer aan mij.”

‘Dit is voor jou, mama’, zei Slats, nadat hij was gefinisht in het Caraibisch gebied. ,,Ze is supertrots”, vertelde hij een paar uur later. ,,Ze heeft me altijd gesteund en was er, als ze had gekund, zeker bij geweest hier op Antigua. Ik heb haar natuurlijk meteen gebeld. Ze had vrijdag net slecht nieuws gekregen. De laatste chemo’s zijn niet helemaal aangeslagen. Maar we vechten door.”