De momenten waarop de naam van zijn op 3 juni overleden zoon Marc valt, zijn de enige waarop Maurice de Hond stilte verkiest boven praten. Bravoure maakt plots plaats voor kwetsbaarheid. Het zijn zeldzame rustpunten in een bijna drie uur durend gesprek, dat zich misschien nog wel het beste laat omschrijven als een introductie in het corona-evangelie van De Hond. Zijn gloedvolle betoog begint al beneden in de lift, onderweg naar zijn ruime, sfeervolle penthouse met uitzicht op de Amstel. Het stopt pas als zijn vrouw Mari hem vanuit een andere kamer belt, met de vraag of het interview nu niet lang genoeg geduurd heeft.