MH17: het lijkt de dag van gisteren, maar het is alweer een kinderleven geleden

Ik zie ons nog zitten: het was een mooie zomeravond, we zaten in de tuin. De vriendin die had gekookt, liep met een dikke buik rond: ze zou in oktober bevallen van haar eerste dochter. Ineens begonnen onze telefoons te piepen. Allerhande pushberichten omdat er in Oekraïne een vliegtuig neergestort zou zijn.

We renden naar de televisie, en in de uren die volgden, zou duidelijk worden wat voor enorme ramp dit was.

Als ik aan de MH17 denk, denk ik aan de bolle buik van mijn vriendin. Omdat die herinnering precies aangeeft hoe snel een mensenleven kan gaan. De dochter in die buik gaat inmiddels naar school, tekent gedetailleerde poppetjes en kan het woord ‘giraf’ schrijven.