Mijn dochter van 9 had vannacht gedroomd dat ze een inktvis-cupcake was

Mijn dochter van 9 had vannacht gedroomd dat ze een inktvis-cupcake was. Kwam ze opgewonden vertellen toen ze nog even bij ons kroop voor het hele ochtendcircus begon. Je hoeft dat als ouder niet te begrijpen. Sommige dingen in een kinderleven zijn zoals ze zijn. Het gaat meer om wat er gebeurde toen ze die cupcake was, dan dát ze er een was. Maar ook daar zal ik u verder niet mee vermoeien.

Het is hun fantasie en hun energie die het hebben van kinderen elke dag weer tot een feest maakt, hoe slecht je zelf ook geslapen hebt. En hun enorme leergierigheid natuurlijk. Als iemand zich afvraagt waarom we alles in het werk moeten stellen om de (basis)scholen open te houden: ga een middagje op zo’n schoolplein staan. Daar kan geen thuisonderwijs tegenop.

Zo kwam de 9-jarige gistermiddag juichend de schooldeur uit gerend. En ik bedoel echt juichend, hè, en ze schreeuwde al van ver: ,,Papa, ik heb topografie! En huiswerk!’’

Ze moeten provincies leren, hun hoofdsteden en de wateren van Nederland. Over twee weken de eerste toets. Drenthe-Assen. Friesland-Leeuwarden, de hele rits (en vergeet Flevoland niet: Lelystad!). Het is dat gedeelte van de aardrijkskunde waar ik mezelf nog wel een beetje in thuis voel. Al moet ik zeggen dat ik ‘s avonds nog even de loop van de Rijn en de Maas en vooral die enorm verwarrende zijtakken bestudeerde. Voor de zekerheid. Je wilt niet te vroeg in hun schooltijd al door de mand vallen.

En laten we de jongste niet vergeten: die leest al echte boekjes en sinds deze vakantie doet ze in buitenlandse nummerborden. Als een verkenner speurt ze in het zitje voor op mijn fiets in de rondte en dan hoor je: ,,Pools... Duits! Hé, RO... pap?’’ ,,Roemeens, lieffie.’' ,,Yeah. Roemeens.’'

Enfin, ik weet dat er een moment komt dat het allemaal minder wordt, ergens in de puberteit, wanneer de inertie en de lamlendigheid het overnemen. Maar dat zien we dan wel weer, en die tijd heeft andere charmes.

Vooralsnog genieten we hiervan. Ik citeer ten slotte nog even de 9-jarige, vanochtend aan het ontbijt: ,,Je moet weer eens een keer over je kinderen schrijven, pap. Daar houden je lezers van.’' Toen ging ze me nadoen, met een gemaakt zware stem: ,,Mijn 9-jarige, beste mensen, had vanochtend gedroomd dat ze een inktvis-cupcake was.’’

 Reageren: frankpoorthuis@dpgmedia.nl