Mondig zijn en opkomen voor je rechten. Als tweede generatie Marokkaans-Nederlandse vrouw heb ik deze vaardigheden niet meegekregen vanuit mijn opvoeding. Dit zijn specifiek eigenschappen die ik te danken heb aan het opgroeien in de Nederlandse samenleving. Vijftien jaar geleden durfde ik mijn beste vriendin niet eens te vragen of ik even mocht bidden als ik bij haar thuis was. Nu vind ik het niet meer dan normaal dat je zoiets moet kunnen aankaarten bij je werkgever. Overleggen of er plek en gelegenheid is om je af en toe vijf minuten terug te trekken. Ik wil maar zeggen, mondigheid is een gezonde Hollandse eigenschap en ik voel trots als ik dat trekje ontdek bij een medemoslima.

Totdat ik het nieuws las over een vrouw die de school van haar kinderen aanklaagt: ze lieten de schoolfotograaf komen op een islamitische feestdag. De moeder was hier verbolgen over en eist 10.000 euro omdat haar kinderen als gevolg niet op de klassenfoto staan. Discriminatie, zegt ze. 

Uit berichtgeving komt naar voren dat de school deze kleine en begrijpelijke vergissing later zelf ook inzag, dit op verschillende manieren probeerde te herstellen en excuses heeft aangeboden. Zeer ruimhartig als je het mij vraagt.

Maar niet voor deze vrouw. Ze stapt naar de rechter.