Mr. Loom is niet bezorgd om dip in bandjeshype

Ineens was het er in de zomer. Loombandjes. Elke zichzelf respecterende celebrity droeg een zelfgewoven armbandje. Van David Beckham tot aan de Louis van Gaal. Van kroonprinses Amalia tot Kate, de hertogin van Kent. Kinderen loomden zich suf. Je had geen kind aan ze, achter in de auto op weg naar de vakantiebestemming. En al die regenachtige dagen in augustus kwamen ze met een paar verse zakjes rubberen bandjes en een internetverbinding ook wel door.

Gekkenhuis
Choong moet er om lachen. Hij maakte hetzelfde een jaar eerder mee in zijn thuisland Amerika. Kinderen namen massaal de loombandjes mee naar zomerkamp en winkeliers vochten om de snelste levering. 'Het was echt een gekkenhuis. Iedereen wilde loombandjes. We wisten niet hoe snel we alles voor elkaar moesten krijgen.' En ineens is de hype - net als de warme dagen - weer voorbij. 'Dat hadden we ook wel zien aankomen. Want zo zit de wereld nou eenmaal in elkaar. Maar het leuke van loomen is, dat je het ook gemakkelijk weer oppakt. Als het straks weer herfstvakantie is en kinderen hebben even geen school en sport of muziek, dan loomen ze weer. Zo zal dat blijven gaan. Wacht maar af.'

De Rainbow Loom bands zijn pas vier jaar oud. Choong, een crash-test ingenieur bij autofabrikant Nissan in Detroit, heeft het idee zelf bedacht en eigenhandig in elkaar geknutseld én op de markt gebracht. Samen met zijn vrouw, die hij grappend 'the boss' noemt en zijn twee tienerdochters Teresa en Michelle.

Haarbandjes
'In Michigan, waar wij wonen, speelden kinderen veel met haarbandjes. Die haakten ze in elkaar waardoor er een lange band ontstaat. Ik zag ze daar mee spelen en wilde het ook eens proberen. Maar ja, mijn vingers zijn te dik voor dat priegelwerk, dus bakte ik er niets van.' Dat liet de handige Choong niet op zich zitten. Met punaises en een plankje creëerde hij de voorloper van het loombord. Een omgebogen tandenstoker gebruikte hij als haaknaald.

'Ik heb er een hele avond aan geprutst en verbaasde mezelf over de patronen die ik zo kon maken. Mijn dochters waren nog verbaasder: ze vonden me ineens weer een coole vader!'