,,Ik vergelijk de Covid-zorg graag met een koekoeksjong. Die gaat in een nest zitten, groeit en gooit alle andere vogeltjes eruit. Wat wij doen: we kijken naar dat nest, naar dat ene vogeltje, en daar stoppen we alles in wat we kunnen. Maar onder de boom liggen de vogellijkjes. Dat zijn de vogeltjes die er door het koekoeksjong uitgegooid zijn. De patiënten die nu langer moeten wachten op zorg. Mensen die hun operatie uitgesteld zien worden, of die nog niet weten dat ze kanker hebben. Van collega's in Parijs hoor ik dat vrouwen die met borstkanker op de mammapoli komen, vaak een stadium verder in hun ziekte zijn dan vrouwen die daar een jaar geleden kwamen.”