,,We zijn tevreden met de eis, een steun in de rug van de familie”, reageerde vertrouwensman Peter R. De Vries namens Nicky’s ouders  na afloop van de vijfde zittingsdag in de rechtbank van Maastricht vanavond: ,,Het OM heeft genadeloos afgerekend met de verzinsels van Brech. Ik ben blij dat we zover zijn gekomen, maar het oordeel van de rechter is allesbepalend.”

Al zal geen enkele straf goed kunnen maken wat in augustus 1998 zo bruut gesloopt is, zei moeder Berthie een dag eerder. Zij, haar man en Nicky’s zus Femke twijfelden geen moment aan de rol van Jos Brech: voor hen is hij dè dader, hij misbruikte en doodde hun zoon en broertje daar op de Brunssummerheide.

Ook het OM is daar vast van overtuigd. Hoewel de aanklagers in een urenlang betoog geregeld langs kleine en grote vraagtekens slingerden – over het moment van overlijden, wat er gebeurde in de laatste uren van Nicky en de precieze doodsoorzaak – komen ze toch uit bij een fors uitroepteken: ,,Voor ons staat onomstotelijk vast dat verdachte Brech de dader is”, zei officier van justitie Paul Emmen.

^{(Tekst gaat verder onder de foto)}

Belangrijker dan de losse eindjes vindt het OM de veelzeggende feiten die wel bekend zijn. Zo is er het dna van Brech en zijn er misbruiksporen op Nicky’s lichaam. Dit in combinatie met Brechs zedenverleden en diens vluchtgedrag leiden tot deze ‘onweerlegbare conclusie’: ,,De dader kan niemand anders zijn (..) Hij bleef zich met jonge jongens omringen.”

Cruciaal in deze zaak is het dna: het lichaamsmateriaal van Brech zat ‘werkelijk overal’, zei Emmen: ,,Op twintig monsters in en op de onderbroek, in het kruis, op de tailleband. Ook zijn er twee huidschilfers gevonden op Nicky’s borst, twee haren op de pyjama, één haar op de onderbroek.”

Al afpellend werken de officieren van justitie in de Maastrichtse rechtbank toe naar hun slotsom. Een natuurlijke doodsoorzaak is uitgesloten, beschrijven ze stap voor stap, er zijn wel degelijk aanwijzingen die duiden op versmoren of verstikking. Seksueel misbruik wordt niet onomstotelijk vastgesteld, maar wordt door twee pathologen die Nicky zelf zagen wel als waarschijnlijk beschouwd.

Videoverklaring

En Brech zelf zegt per toeval op het lijk van de jongen gestuit te zijn, maar dat slikt het OM niet. De curieuze en plotselinge uitleg vorige week verwijzen de officieren van justitie met één pennenstreek naar het rijk der fabelen: ‘ongeloofwaardig, flinterdun, een ingestudeerd toneelstukje’.

Gisteren richtten de nabestaanden het woord tot Jos Brech

Maar kan Brechs verhaal niet toch waar zijn, zo beschrijft een van de officieren een gedachte-experiment onder de noemer ‘de pech van Brech’: ,,Stel nu dat we dat verhaal voor waar aannemen: hoe groot is die kans? Hoe groot is de kans dat een pedofiele man per toeval een jongen vindt, die even daarvoor slachtoffer is geworden van een andere pedofiele man waarvan we helemaal geen sporen gevonden hebben? Ik ben geen statisticus, maar dit lijkt me erg sterk.” Dat zou wel erg grote tegenspoed zijn voor iemand als Brech. Maar het werd in 1998 vooral de pech van Nicky, is de boodschap. 

Zo schildert het OM vandaag in Maastricht het scenario van de pedofiele scoutingleider naar de voor hem bekende Brunssummerheide fietst, ergens op 10 of 11 augustus. Daar moet hij Nicky aangetroffen hebben, heeft hij zich vergrepen aan de jongen, zoals hij in de jaren tachtig al bij andere jongens deed.  Al loopt het ditmaal anders af. Brech betast Nicky, verkracht hem vermoedelijk ook, en vervolgens smoort of verstikt hij de jongen, die dan dood achter blijft.

Brechs advocaat Gerald Roethof is niet onder de indruk van de inbreng van het OM: 

Brechs zedenverleden, het feit dat hij twintig jaar later op de vlucht slaat als hij dna moet afstaan, dat hij zijn zieke moeder dan niet eens meer bezoekt: het telt allemaal op bij de verdenking. Omdat Brech de jongen na het misbruik heeft gedood, verdenkt het OM hem formeel van ‘gekwalificeerde doodslag’, het doden van iemand om een eerder misdrijf te verdoezelen. Daarop staat maximaal een levenslange gevangenisstraf. Het OM eist echter 15 jaar cel plus een verplichte behandeling (tbs). Als de rechter die dwangbehandeling niet toewijst, dan moet de celstraf 18 jaar worden, vindt het OM.

Of de rechtbank tot een veroordeling komt, wordt over een maand duidelijk. Maandag is het eerst nog de beurt aan Brechs advocaat Gerald Roethof. Die sprak  over een ‘irreële eis als je kijkt wat er feitelijk speelt’: ,,Seksueel misbruik is onbewijsbaar. Doodslag ook. En tbs als je 35 jaar lang niet met justitie in aanraking komt?” Volgens de advocaat maakt het OM een optelsom: ,,Maar nul plus nul blijft nul.” Roethof verwijst ook naar de justitiële dwaling rond de Schiedammer parkmoord, waarbij eerst ten onrechte een pedofiel werd veroordeeld die in de buurt van het misdrijf was. Daarbij stelt Roethof steeds dat dna-onderzoek in 1998 slordig verliep, dat gerommel met sporen niet uitgesloten is, ook daarom  vraagt hij vrijspraak.